Friday, February 10, 2006

..สื่อ..

เมื่อวาน..

ไปยืนดูหนังสือที่ร้านหนังสือ ตรงบริเวณที่เป็นนิตยสาร สังเกตว่า หลังจากที่ไม่ได้เสพติด นิตยสารพวกนี้มาเป็นเวลานานพอสมควร หลายเล่มราคาพุ่งกระฉูดขึ้น ทั้งๆที่บอกว่า คนไทยอ่านหนังสือ ปีละแค่ 6บรรทัด มีงานวิจัยออกมา แบบนี้ แล้วราคาหนังสือ แทนที่จะถูกลง แต่ก็ทำให้ คนที่อยากอ่าน เอื้อมไม่ถึงอีกจนได้สิน่า

ดูไปดูมา หลายเล่มเป็นนิตยสารที่ถูกเรียกว่า "นิตยสารหัวนอก" เลยซื้อมาเล่มหนึ่ง แปลกดี ที่บอกว่าแปลก ก็เพราะว่า เปิดอ่านด้านใน ก็มีแต่เรื่อง ส่งเสริมให้มีเพศสัมพันธ์ ถึงแม้ในนั้นจะมีหลายคอลัมน์ แต่ละคอลัมน์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การแนะนำการแต่งตัว หรือ เครื่องสำอาง ก็เป็นเรื่องที่เชิญชวน ให้ขึ้นเตียงแทบทั้งนั้น

และบางคอลัมน์ ก็แสดงเรื่อง เซ็กซ์ อย่างโจ่งครึ่ม ไม่ว่าจะสอนเรื่องท่าทาง หรือเรื่อง การพูด

นิตยสารพวกนี้ หาซื้อได้ไม่ยาก เด็กวัยไหนก็ซื้อได้ทั้งนั้น ไม่เลือกว่า ใครจะมีวุฒิภาวะหรือไม่ก็ตาม อ่านแล้ว ก็ได้แต่ถอนใจ ว่าสังคมส่งเสริม เรื่องนี้กันถึงขนาดนี้แล้วหรือ? .

ไม่ปฏิเสธ กับคำพูดที่บอกว่า เราเลือกได้ ที่จะอ่านหรือไม่อ่าน ..เห็นด้วยค่ะ แต่วุฒิภาวะบอกเราได้ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ เป็นห่วงแต่วัยรุ่น วัยคะนอง ที่อยากลอง ก่อนวัยอันควร ซึ่งมักจะก่อให้เกิดปัญหาตามมามากมาย

เช้านี้..

เปิดวิทยุ ฟังคลื่น 102.5 ยอมรับว่า เปิดเพลงเพราะ ดีเจ สามารถให้ความบันเทิงกับผู้ฟังได้ อย่าเต็มที่ เรียกว่า เก่งว่างั้นเถอะ แต่ฟังไปฟังมา แนะนำนำเรื่อง การจูบซะนี่ จริงๆไม่ผิดนะคะ ที่จะสอน แต่มาตะหงิดๆ ใจกับเรื่องที่ให้ผู้ฟัง โทรศัพท์มา เล่าเรื่องประสบการณ์การจูบ นี่สิ แล้วคนที่โทรเข้ามาก็เป็นสุภาพสตรี เสียงเด็กๆ ซะด้วยสิ ท่าทางคงอายุไม่เกิน 20 แน่นอน แถมยังแนะนำ การจูบเหมือนเป็น ผู้เชียวชาญยังไงยังงั้น

โอ! พระเจ้า โลกเราเปลี่ยนแปลงไปถึงขนาดนี้แล้วหรือ ? สังคมบ้านเรา เปลี่ยนไป และไปไกล ถึงขนาดนี้ จริงๆ ไม่น่าส่งเสริม ก่อนวันอันควรเลยนะคะ (ดิฉันว่า ตอนหลังเหล่า ดีเจ คงรู้ตัวค่ะ ที่เด็กโทรมา เลยบอกว่า ขอให้ดูวุฒิภาวะกันด้วย )

โลกยุคโลกาภิวัตน์ ...สื่อมีบทบาทอย่างมาก สำหรับยุคนี้

คนทีอยู่วงการสื่อ คงไม่อยากให้ลูกหลานของตัวเอง ตกเป็นเหยื่อแบบนี้กระมัง

11 Comments:

At 1:49 PM, Anonymous Anonymous said...

หนังสือเรื่องราวชีวิต ที่ไม่ใช่ศาสนามีอีกมากแต่เขามักถูกชี้นำอาสิ่งไม่พึงประสงค์มาใกล้ตัวเรา แล้วเราก็หยุดหยิบ โดยไม่คิด

 
At 1:53 PM, Blogger hospitalgirl said...

ตอบคุณลุง psid..

หนูว่า วุฒิภาวะ คือคำตอบ สำหรับการคิด หรือไม่คิดค่ะ วุฒิภาวะที่กล่าวถึง อาจจะไม่ใช่วัยก็ได้ บางคนวัยวุฒิ ไม่ได้น้อยๆแล้ว แต่วุฒิภาวะยังมีไม่พอ..เห็นแล้วเศ้ราใจค่ะ..คงทำอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยให้ มันเป็นไป แต่ตัวเรา อย่าหลงมัวเมาไปกับมัน :)

 
At 3:41 PM, Anonymous Anonymous said...

แวะมาเยี่ยมแล้วนะคะ

 
At 4:29 PM, Blogger hospitalgirl said...

ขอบคุณค่ะคุณเรน..ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

 
At 5:29 PM, Anonymous Anonymous said...

มาแว้วววววว....
เขียนนานนาน...
รักกันนานนาน...
รักด้วยเขียนด้วย นานนาน...
อิอิ

 
At 5:58 PM, Anonymous Anonymous said...

ตามมาด้วยความคิดถึงค่ะ

 
At 1:16 PM, Blogger hospitalgirl said...

นกเล็ก ...เช่นกันนะ..เช่นกัน :)

 
At 1:19 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ Dottieคะ..ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ (ตอนนี้กำลังอยู่ในระหว่าง..จัดบ้านหลังใหม่อยู่ อาจจะยังไม่เข้าที่เข้าทางนัก)..ยินดีต้อนรับค่ะ :)

 
At 1:21 PM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดีค่ะคุณ someone..บ้านหลังใหม่ของเมย์สวยมั้ยคะ ?..ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ:)

 
At 3:37 PM, Anonymous Anonymous said...

สวัสดีจ๊ะ คุณเมย์ บ้านน่าอยู่ สื่อสารสวยงาม เจ้าของน่ารัก เป็นกันเองกับทุกคนอย่างนี้ ก็น่าติดตามนะ
ดีใจที่เข้าใจกันดีแล้ว เจ้าของบ้านสบายใจ คนอยู่ใกล้สบายใจ ก็ทำให้คนอื่นๆ ได้สบายใจด้วยนะ :-)

 
At 3:46 PM, Blogger hospitalgirl said...

ตอบคุณ someone..ขอบคุณนะคะ...(สรุปแล้ว ย้ายที่บ่น อิอิอิ...แต่ดีใจมากที่ คนใกล้ตัว เข้าใจค่ะ )

 

Post a Comment

<< Home