..หัวหิน..

หลายวันก่อนแวะไปตลาดโต้รุ่งที่หัวหินมาค่ะ

จากที่เล่าไป เมื่อวัน สองวันก่อน เรื่องที่ไปเยือน ชะอำ-หัวหิน ขอเล่าย้อนความเดิมที่บอกว่า หาที่พักได้ที่Sabaya Resort ที่ชะอำ พอถึงมื้อเย็นของวันที่ไปถึงที่นั่งพวกเราตัดสินใจไปหาข้าวทานกันที่ตลาดโต้รุ่งหัวหินกันดีกว่า ถึงแม้ว่าระยะทางจะไม่ได้ใกล้ๆ แต่ก็คุ้มค่าแก่การเดินทางไปที่นั่น

ถามว่าทำไมไม่เลือกทานอาหารเย็นแถวสะพานปลา อันที่จริงตอนแรกเรากะว่าจะทานมื้อเย็นกันที่สะพานปลา เพราะมีร้านอาหารให้เลือกเยอะมาก อาหารทะเลสดๆทั้งนั้นเลยนะคะ ที่บอกว่าไม่เลือกทานที่นั่นก็เพราะว่ามื้อกลางวันพวกเราไปทานอาหารทะเลในบรรยากาศแบบนั้นกันแล้วที่ร้านปลาทู ร้านอาหารริมทะเล เห็นว่าเคยออกทีวีมาแล้ว ก็เลยอยากไปลอง อาหารอร่อยใช้ได้ แต่การบริการไม่ค่อยน่าประทับใจนัก อาจจะคิดว่าเป็นร้านดังก็ได้ เลยไม่ค่อยง้อลูกค้าเท่าไรนัก เอาเป็นว่าไม่พูดถึงร้านนี้กันต่อดีกว่านะคะ

ระยะทางจากชะอำไปถึงหัวหินประมาณ 24 กิโลเห็นจะได้ (ถ้าจำไม่ผิด) แต่ใช้เวลาไม่นานนักในการเดินทาง ถนนโล่ง อาจเป็นเพราะ ช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยวก็เป็นได้ เราจึงไปถึงตลาดโต้รุ่งกันภายในเวลาเพียง 15 นาที ที่จอดรถริมถนนในเวลานั้น ไม่มีที่ว่างให้จอดแล้วล่ะค่ะ เพราะ ต่างคนก็ต่างมาหาอาหารรับประทานกันแถวนั้น แต่ไม่ต้องกังวล หาไม่ยาก ไปจอดที่วัดหัวหิน ไม่ไกลจากตลาดนัก เดินไปอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว

ใครที่ไม่เคยไปที่นี่จะตื่นตากตื่นใจ เพราะ มีอะไรให้เลือกเยอะแยะ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ของทานเล่น หรือไม่ก็สินค้าพื้นเมือง หรือสินค้าอื่นๆอีกมากมาย ดิฉันตรงไปที่ร้านอาหารในตลาด ที่เคยไปนั่งรับประทานสองสามครั้ง ปรากฏว่า นั่งได้ไม่นานก็ต้องลุกหนีค่ะ เพราะไม่รู้ว่าเจ้าของร้านอารมณ์ไม่ดีอะไรมา เราตัดสินใจไม่นั่งต่อดีกว่า ดิฉันว่า ถึงแม้อาหารจะอร่อยขนาดไหน แต่ถ้าเจ้าของร้านไม่รับแขก อาหารมื้อนั้นก็คงไม่อร่อยสำหรับเราแน่ๆ

ร้านอาหารตามสั่งในตลาดโดยมากจะเป็นอาหารทะเลสดๆค่ะ มีให้เลือกหลายร้าน เราเดินไปเรื่อยๆ มีอยู่ร้านหนึ่งยืนเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้าน ชื่อร้านครัวลุงจ่า ลองเสี่ยงเข้าไป นั่งดูเมนูแล้ว สั่งอาหารมา 3-4 อย่าง รายการแรก ก็คือปูม้านึ่ง ดิฉันถามก่อนค่ะว่า ปูม้ากิโลเท่าไร คำตอบก็คือ 300 (หรือ 350 นี่แหละค่ะ จำไม่ค่อยจะได้แล้ว) เขาถามว่าจะรับกี่กิโล เพราะกิโลหนึ่งจะมีปู ประมาณ 5-6ตัว ดิฉันเลยสั่งมาครึ่งกิโล พอถึงเวลาเสิร์ฟ ปรากฏว่าได้มา 4ตัวค่ะ ขอบอกว่าอร่อยแน่นอน ปูม้าสดๆ นึ่งเนื้อปูจะหวาน

จานที่สองคือปลาทับทิมราดผัดผงกระหรี่ ตอนแรกตักแต่เนื้อปลาทับทิม ก็รู้สึกเฉยๆ เหมือนปลาทับทิมทอดธรรมดา แต่พอตักผัดที่ราดเนื้อปลาอยู่ราดลงไปด้วย โห!! อร่อยค่อยิ่งทานกับข้าวสวยร้อนๆ แต่ปลาตัวใหญ่เหลือเกิน ทานแค่สองคนก็จะเกินที่กระเพาะจะรับได้แล้ว นอกจากนี้ยังมี ต้มยำปลาหมึกอีกถ้วยใหญ่ๆ ที่พวกเราสั่งมา ต้มยำปลาหมึกน้ำข้น อร่อยดี ไม่ผิดหวังเลย

พอรับประทานกับเกือบหมดแล้ว ทางร้านก็เอาถ้วยใส่น้ำแล้วมีมะนาวที่ฝานเป็นชิ้นเล็กๆ มาให้ล้างมือ ปกติแล้ว ร้านอื่นๆโดยทั่วไป มักจะเอามาให้เวลาที่เราขอ หรือไม่ก็ใส่ถังวางไว้ให้ก่อนทุกโต๊ะอยู่แล้ว บางร้านก็ให้ไปล้างมือที่อ่างล้างเอง แต่ร้านนี้บริการโดยที่พวกเราไม่ต้องร้องขอค่ะ ดีจัง!! นี่แหละมั้ง ที่ดิฉันเรียนรู้ว่าหัวใจของการบริการคือ บริการเกินความคาดหวังของผู้มารับบริการ

อิ่มพอสมควรแล้ว เห็นมีไอศครีมขายด้วย คิดว่าเป็นเจ้าเดียวในตลาดนะคะ คนรอคิวเยอะมาก ที่ร้านมีโต๊ะให้นั่งด้วย แต่พวกเราเลือกที่จะเดินย่อยดีกว่า ที่นี่มีไอศครีมให้เลือก สาม สี่รสเห็นจะได้ มีทั้งกะทิ กาแฟ วนิลา ดิฉันชอบมะพร้าวค่ะ เลยเลือกกะทิดีกว่า คิดว่าคงใช้มะพร้างน้ำหอมทำแน่ๆ เพราะรสชาติของไอศครีมบ่งบอก อร่อยมากๆ ไม่ผิดหวังเลยที่รอ

ต่อจากนั้นเราก็เดินชมตลาดไปเรื่อยๆ มีของให้เลือกซื้อเลือกหาเยอะจริงๆค่ะ นี่ถ้าดิฉันไม่อิ่มมากๆ เสียก่อนคง แวะซื้อปลาหมึกย่างไปทานอีกแน่ๆ

เห็นตลาดโต้รุ่งแล้วสัมผัสบรรยากาศหัวหินแบบนี้แล้ว ดิฉันอยากอยู่ต่ออีกสักอาทิตย์

ถ้าทำอย่างนั้นได้ คงจะมีความสุขมาก



( ภาพ : Sunset Beach โดย Romanello Diane )