..Jazz Festival..

เมื่อได้ยินคำว่า “Jazz Festival” แล้วคิดอะไรกันอยู่ ?..

ดิฉันเห็นแล้ว อยากไปสิคะ เห็นหลายคนพูดถึงงานนี้กัน บางคนบอกว่า ไปนั่งฟังเพลงแจ๊ส ริมทะเลตอนพระอาทิตย์ตก หลับตานึกภาพ แล้ว น่าจะเป็นบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติค ว่าแล้ววันเสาร์ที่ผ่านมา ดิฉันก็ดั้นด้นไปที่หัวหินจนได้

กำหนดการแสดงบนเวทีนั้นเริ่มในหกโมงเย็น ระยะทางจากกรุงเทพไปหัวหินนั้นไม่ได้ไกลนักหนา ใช้เวลาเดินทางไม่เกิน สามชั่วโมงก็ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว เริ่มออกเดินทางในเวลาประมาณสิบโมงเช้าของวันเสาร์ อากาศที่กรุงเทพในเช้าวันเสาร์นั้นแจ่มใสมาก ระหว่างทางที่ไป มีฝนตกเป็นระยะๆ หนักบ้างเบาบ้าง บางช่วงก็มีรถที่ขับไม่สุภาพ อีกต่างหาก

เส้นทางการจราจรบนถนนเพชรเกษมนั้น หาได้ราบเรียบตลอดทางไม่ บางช่วงก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ยิ่งช่องทางที่มีรถบรรทุกวิ่งยิ่งแล้ว ถนนจะเป็นหลุมลงไปตามรอยล้อรถที่บดลงไปบนถนน ต้องใช้ความระมัดระวังในการขับขี่อย่างมาก ดูแล้วอุปสรรคเยอะพอสมควรเลยนะคะ แต่ก็ไม่หวั่น ยังไปต่อได้เรื่อยๆ

แวะชมพระที่นั่งมฤคทายวันก่อน ครั้งนี้ไมได้ขึ้นไปชมข้างบนด้วยเนื่องจาก ดิฉันใส่เสื้อไม่มีแขนไป ที่นั่นต้องแต่งกายสุภาพ หากใครใส่เสื้อไม่มีแขน ต้องนำบัตรประจำตัวประชาชนไปยื่นด้วย ตอนนั้นไม่ได้พกไปด้วย เก็บไว้ในรถค่ะ ด้วยความขี้เกียจ ไม่ยอมเดินกลับไป เลยไม่ได้ขึ้นไปชมข้างบน แต่ช่างเถอะ ชมสวนรอบๆก็พอ เพราะเคยขึ้นไปข้างบนแล้ว

เม็ดฝนเริ่มปรอยๆ ลงมาแล้ว พวกเราเลยต้องอำลาจากสถานที่แห่งนี้ ตกลงกันว่าขึ้นไปเที่ยวบนเขาตะเกียบกันดีกว่า เวลานั้น ที่นั่นฟ้าใส ไม่มีเมฆฝนเลย มองจากข้างบนลงมาที่ทะเล เห็นทะเลสีฟ้าสวยถึงแม้ว่าจะมีแดดร้อน แต่ลมเย็นๆ ในที่สูง ก็ทำให้คลายความร้อนของอากาศรอบตัวลงไปได้มากพอสมควร

พวกเราใช้เวลากับที่นั่นไม่นานนัก ก็ลงมารับประทานอาหารมื้อเย็นที่ร้านอาหารทะเลสดๆ ใกล้ๆกับหมู่บ้านชาวประมงแถวนั้น เริ่มมืดแล้ว ก็ตกลงกันว่าไปที่งานเลยดีกว่า พวกเราเลือกที่จะจอดรถที่โรงเรียนหัวหินวิทยา ที่นี่อยู่ห่างจากบริเวณงานเหมือนกัน แต่มีรถรับส่งฟรี น่าชื่นชมบริการนี้นะคะ คนขับรถก็ขับด้วยความสุภาพ ไม่เหมือนรถโดยสารสาธารณะในกรุงเทพเลย

พอไปถึงบริเวณงาน โอ้แม่เจ้า !! ผู้คนมาจากไหนเยอะแยะไปหมดก็ไม่รู้ Jazz Festival จัดที่หาดหัวหินครั้งนี้จัดขึ้นเป็นครั้งที่ 5 แล้ว แบ่งเวทีออกเป็นสองเวทีฝั่ง ซ้ายมือจะเป็นเวที บริเวณหาดของโรงแรมฮิลตัน อีกเวที จัดขึ้นบริเวณพื้นที่ของโรงแรมโซฟิเทล เซ็นทรัล พวกเราเลือกไปนั่งฝั่งโรงแรมฮิลตัน ไม่ลืมเอาเสื่อไปปูนั่งด้วย

ระหว่างทางที่เดินไป มีร้านค้าเต็มไปหมดทั้งสองฝั่งถนน พอไปถึงที่หาด ก็มีบูธ ขายสินค้าเรียงรายเต็มไปหมด เสียพื้นที่สำหรับการนั่งชมไปเยอะพอสมควร

เราไปนั่งใกล้ๆกับบูธของธนาคารกสิกรไทย ผู้คนเดินไป เดินมา โดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะหยุดเดินกันเสียที บางคนเดินไปก็เตะทรายใส่คนที่นั่งอยู่ บางคนก็เดินตัดไปตัดมา แทบจะข้ามหัวพวกเราด้วยซ้ำ คิดว่าอาจจะเป็นเพราะไม่มีที่นั่งก็เป็นได้ เสียงคนอื้ออึง ทั้งคนที่เดินไปเดินมา ทั้งพนักงานของบูธที่จ้องแต่จะขายสินค้าของตนเอง พนักงานของธนาคารก็ขายบัตรเครดิตกันอย่างเมามัน

พวกเราใช้เวลานั่งอยู่ที่นั่นจนถึง เกือบสี่ทุ่ม (เห็นบอกว่าปิดงานเที่ยงคืน) ยังไม่ได้บรรยากาศ Jazz on the beach เลยค่ะ นั่งดูคนเดินไปเดินมาจนเวียนหัว บวกกับดนตรี ที่ไม่น่าจะใช่แจ๊สเลย เกือบสามชั่วโมงที่นั่งฟังนั้น ไม่ได้เพราะเสนาะหูเลย เป็นบรรยากาศที่น่ารำคาญมากกว่า ดูไปดูมาเหมือนงานวัด หรืองานกาชาดมากกว่า ดิฉันเลยเลือกที่จะไปฟัง Jazz in the car ดีกว่า

พวกเราลุกออกจากที่นั่นเกือบสี่ทุ่ม ตัดสินใจขับรถกลับกรุงเทพ คืนนั้นเลย รู้สึกว่ามันเป็นการเสียเวลาที่ดั้นด้น ฝ่าสายฝน ฝ่าอะไรหลายๆอย่างกว่าจะมาดูดนตรีแจ๊สในงานนี้ แต่ก็ต้องผิดหวังกลับไป คณะจัดงานจัดได้แย่มากๆ เห็นบอกว่า Heineken เป็นผู้สนับสนุนรายการรายใหญ่

อดเทียบกับ Music in the park ที่เบียร์สิงห์จัดไม่ได้ค่ะ บรรยากาศแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด เพลง ซิมโฟนี ที่ฟังในสวนนั้น เพราะและได้บรรยากาศของการฟังดนตรี การขายเครื่องดื่ม อาหารหรือแม้กระทั่งสินค้าอื่นๆ จะถูกจัดเป็นสัดเป็นส่วน ไม่เบียดบังพื้นที่ที่จะนั่งฟังดนตรี เหมือนอย่างที่ของ Heineken จัดในงาน Jazz festival

บอกได้เลยค่ะว่า Hua Hin Jazz Festival ครั้งที่ห้านี้ จัดงานได้แย่มาก


( ภาพ : Snug Harbor โดย Pollera Daniel )