..ถึงก่อน มีสิทธิ์ก่อน..

ดิฉันเริ่มงานประมาณเจ็ดโมงเช้าค่ะ ถ้าอยู่เวรเช้า..

โดยปกติจะตื่นนอนประมาณหกโมง ใช้เวลาเตรียมตัวก่อนไปทำงานประมาณหนึ่งชั่วโมง เนื่องจากที่พักอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน ถ้ามีเวลาสักนิดสักหน่อยก็จะมักจะหาอะไรรับประทานรองท้องก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาลุยงาน แต่ถ้าไม่มีเวลาก็นู่นเลย สิบเอ็ดโมง หรือไม่ก็เที่ยงวัน ขึ้นอยู่กับปริมาณงานว่ามากน้อยแค่ไหน

รุ่งเช้าของวันทำงานทุกวันจะเห็นว่า บริเวณบาทวิถีด้านหน้าโรงพยาบาลจะมีอาหารการกินเรียงราย ล่อตาล่อใจ และยั่วน้ำลาย ของเหล่าผู้ที่สัญจรไปมาบริเวณนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้คนที่ทำงานในโรงพยาบาลเอง หรือไม่ก็อาคารสำนักงานต่างๆ ซึ่งก็มีหลายสำนักทีเดียวในย่านนี้

หนึ่งในอาหารสุดฮิตที่ติดทำเนียบ ของเหล่าคนทำงาน นั่นก็คือข้าวเหนียวหมูทอดนั่นเอง แถวนี้จะมีหลายเจ้า ไม่แน่ใจว่าเดี๋ยวนี้เข้าทำแฟรนไชด์ หมูทอดกันหรือเปล่า เพราะสังเกตจากลักษณะของรถเข็นแล้ว ดูเหมือนๆกันอยู่หลายเจ้า และก็ทำขายทั่วทุกหัวระแหง ย่านไหนมีอาคารสำนักงาน ย่านนั้นมักจะมีหมูทอดตามมาเสมอ เข้าใจว่าขั้นตอนการรับประทานไม่ยุ่งยากนัก

ถ้าใครสังเกตดีๆจะเห็นว่า หมูทอดที่ขายในบริเวณเดียวกันจะมีรูปลักษณ์และรสชาติไม่เหมือนกันเสียทีเดียว ยกตัวอย่างในบริเวณที่เป็นที่ตั้งของที่ทำงานของดิฉัน หมูทอดจะมี 3เจ้า เจ้าแรกนั้นจะทอดหมูแล้วใส่กระเทียมเยอะๆ เข้าใจว่า น่าจะใช่ชื่อว่า หมูทอดกระเทียมพริกไทย เจ้านี้ก็อร่อย คนรอเยอะ เพราะขายเป็นเจ้าแรกในแถบนี้ เสียอยู่อย่างเดียว นั่นคือพอรับประทานจนหมดถุง แล้วจะรู้สึกกระหายน้ำเป็นกำลัง อีกเจ้าหนึ่งมาแรงไม่แพ้กัน เจ้านี้ทอดหมูแบบแห้งๆ ไม่ใส่กระเทียม ลักษณะเหมือนเราทอดที่บ้าน เน้นหมูล้วนๆ ติดมันเล็กน้อย รสชาติออกเค็มๆ แต่พอรับประทานกับ ข้าวเหนียวล่ะก้อ ดิฉันว่ารสชาติกำลังพอดีเลยแหละ

ส่วนเจ้าสุดท้าย น้องเล็ก แต่ก็มาแรงเหมือนกัน เจ้านี้ ขายหลายอย่างมีทั้งหมูติดมัน ทอดให้เป็นหมูกรอบ เธอจะใช้หมูสามชั้น (จริงๆดิฉันก็ไม่ได้นับชั้นหรอกค่ะ เขาเรียกกันอย่างนั้น ดิฉันก็เรียกตามไปด้วย) ทอดจนเหลืองกรอบ รสชาติกำลังดี แต่ถ้ารับประทานมากๆหรือบ่อยๆ ก็เลี่ยนได้เป็นธรรมดา เผลอๆ มันจากสามชั้น ก็อาจจะย้ายที่มาเป็นชั้นที่หน้าท้องและคางของผู้รับประทานก็ได้

คนไทยเรานี่โชคดีนะคะ อาหารการกินหารับประทานได้ง่ายมาก อยู่ที่ไหนก็มีอาหารการกินอันอุดม เช้าวันหนึ่งดิฉันแวะซื้อหมูทอด เจ้าประจำ ระหว่างที่ยืนรอแม่ค้าหั่นหมูกรอบอยู่ ทันใดนั้นเอง มีชายคนหนึ่งท่าทางรีบมาก ขอซื้อหมูทอดเหมือนกัน แล้วแม่ค้าก็หยุดหั่นหมูกรอบของดิฉัน แล้วขายหมูทอดให้ชายคนนั้นก่อน จากนั้นเขาคนนั้นก็รีบเดินไปอย่างไม่แยแส อะไร ดิฉันก็เป็นงง ดีที่ยังอารมณ์ปกติ นี่ถ้าโมโหหิวคงต่อว่าแม่ค้าและผู้ชายคนนั้นไปแล้ว เพราะดิฉันเองก็รีบไปทำงานเหมือนกัน

เห็นอยู่บ่อยๆนะคะ เหตุการณ์แบบที่ดิฉันพบเจอ ส่อให้เห็นว่า คนๆนั้นไม่ค่อยมีระเบียบ ไม่เคารพสิทธิของผู้อื่น คนแบบนี้คงไม่รู้จักคำว่า in a queue มาก่อนอย่างแน่นอน แย่นะคะ เจอคนแบบนี้

ว่าแล้วดิฉันขอตัวไปกินหมูทอดให้หายแค้นก่อนนะคะ ..


( ภาพ : Country Girl โดย Robert Duncan )