..สิ่งสำคัญ..
สองวันก่อนไปทะเลมา..ตอนยืนอยู่เบื้องหน้าทะเลอันไพศาล
ความรู้สึกเก่าๆย้อนกลับมากระทบหัวใจ
ความรู้สึกที่ว่า ..
มนุษย์เรา ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่เล็กมากเหลือเกิน
เล็กราวกับผงธุลีในจักรวาล
เสียงคลื่นลมที่ซัดสาดมาตลอดเวลา
ทำให้นึกถึงถ้อยคำของ Albert Einstein ที่ว่า
"Human beings, vegetables or cosmic dust,
we all dance to a mysterious tune intoned
in the distance by an invisible player"
เหตุผลที่ไปทะเล
เพราะไปสัมภาษณ์งานที่ใหม่
ที่จังหวัดหนึ่งริมทะเล
ตั้งใจจะออกจากกรุงเทพซักพัก(ใหญ่ๆ)
ชีวิต 3 ปีในเมืองหลวง
ทำให้ตัวเองหลงลืมเรื่องสำคัญหลายๆเรื่อง
เรื่องสำคัญที่ว่าก็อย่างเช่น ..
วิธีการชงกาแฟที่ทำให้ได้กาแฟที่อร่อยที่สุด
วิธีการปลอบใจคน
วิธีการแกะปูแบบไม่ให้ปูกระเด็นกระดอนมาโดนหน้า
วิธีการหว่านเมล็ดดอกไม้ลงในกระถาง
วิธีการส่งข่าวผ่านสายลม...
ไร้สาระ... หลายๆคนคงกำลังคิดในใจ
เรื่องแบบนี้นะหรือที่สำคัญ
มันไม่สำคัญต่อการ มีชีวิต ซักนิดเดียว
แต่เรื่องเหล่านี้สำคัญในการ.. ใช้ชีวิต
ไม่ใช่ชีวิตที่เป็นผู้ครอบครองโลก
แต่หมายถึงชีวิตที่อ่อนโยนและเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้
เราอาจจะเกรี้ยวกราดมากไป
เราอาจจะเรียนรู้ที่จะมีอำนาจเหนือคนอื่นมากไป
และเรียนรู้ที่จะไขว่คว้ามากไป
จนหลงลืมไปว่าไม่จำเป็นเลยที่จะต้องทำเช่นนั้น
ตัวเลขรายได้ที่เพิ่มขึ้นทุกปี
ทำให้หัวใจของเราแห้งแล้งใบ้เบื้อเย็นชา
ความฉาบฉวยสีแพลทตินัม สีทอง ทำให้เราตาบอด
มองไม่เห็นสิ่งสำคัญที่ผ่านหน้าเราไปง่ายๆ
เสียงของคำเยินยอ เคลือบยาทำลายเยื่อแก้วหูของเรา
ส่งผ่านผู้คนรอบข้างและสื่อต่างๆไม่เว้นวัน
คงมีสักครั้ง ที่เราพูดคุยกับคนที่อยู่ตรงหน้า
โดยที่เรารับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของเขา
....เข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อ
จำได้ไหม ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน
คงมีสักครั้ง ที่เราคบใครสักคน
โดยที่เราได้รู้จักผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา
พ่อแม่ ลูก แฟน ครอบครัวของเขา
และคบด้วยความบริสุทธิ์ใจอย่างแท้จริง
จำได้ไหม ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ..
หมายเหตุ : ข้อความนี้เขียนโดย exclusive member จากกระทู้ในเว็บthaiclinic.com
( ภาพ : A Summer Place โดย Pollera Daniel )
posted by hospitalgirl @ 8:46 PM
19 comments
19 Comments:
:-) มีชีวิตอยู่ในเมืองหลวงเกือบทั้งชีวิต แต่ไม่เคยเลยสักนิดว่าที่นี่เป็นบ้าน คิดแต่จะหนีออกจากกรงนี้ บินไปในทุกที่ที่อยากไป
...เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาไม่เคยป็นเรื่องไร้สาระ ทุกอย่างมีเรื่องราวของตัวเอง มีความสำคัญในตัวเอง
ความจริงใจที่มีให้กับสิ่งอื่นๆ วันหนึ่งจะสะท้อนกลับมา...สักวัน
คุณ someone คะ ตอนนี้เมย์เองก็เบื่อเมืองหลวงมากๆ แต่ทำไงได้การงานเรายังมีที่ต้องรับผิดชอบอยู่ ก้าวมาทางนี้ก็ต้องดำเนอนต่อไปนะคะคุณ someone..life must go on จริงมั้ยคะ ..แต่นอกเวลางานก็อีกเรื่อง ทำชีวิตส่วนนั้นให้มีความสุข ดีกว่า :)
หนูเข้าใจดีทีเดียวคะ..
..
และรู้สึกแบบเดียวกับบทความที่พี่เมย์ให้อ่าน..
..
บทความนี้..คล้ายคล้ายกับงานเขียนของนักเขียนท่านหนึ่ง ที่หนูชื่นชอบ..
..
บางครั้งการใช้ชีวิตที่เร่งรีบ..หรือแข่งขัน..มักจะทำให้เรา..หลงลืมที่จะดูแล..จิตวิญญาณของตัวเอง..
..
ทำให้เราหลงลืม..สิ่งที่เราใฝ่ฝัน..สิ่งที่เราเป็น..สิ่งที่เราชอบ..สิ่งที่เราคาดหวัง..และหลายหลายสิ่งที่..อ่อนโยนในชีวิต..
บางครั้งทำให้เรา..หลงลืมความเป็นตัวตนของตนเอง..ทัศนคติที่มีต่อสังคม..ก็จะเปลี่ยนไป..ไม่อ่อนโยนเหมือนเก่า..
..
ไม่จำเป็นต้องอยู่เมืองกรุง..ก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้คะ..ถ้าตราบใดที่เราปล่อยให้..ภายนอกมาทำร้ายภายในได้..
เพียงแต่ว่า..โอกาสเสี่ยง..ในเมืองกรุง..มีมากกว่า..
..
หนูเพิ่งไปทะเลมา..และรู้สึกแบบเดียวกัน..
เรานี้..ก็แค่ส่วนหนึ่ง..ส่วนเล็กเล็ก(เล็กมากมาก)..ของโลก..
..
แต่เราเรา(มนุษย์)..นี้แหละ..ที่..มักจะคิดว่า..เรายิ่งใหญ่เหนือใคร..
..
พี่เมย์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..
..
กินใจมากจ๊ะน้องปัทม์...จะพยายามไม่ลืมดูแลจิตวิญญาณของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเริ่มมีอาการหลงลืมตามวัยมาบ้างแล้วก็ตาม อิอิ...
อ้อ! น้องปัทม์ตอนนี้พี่แปลงตัวเป็นเหาฉลามอาศัยบล็อคคุณเมย์อยู่ง่ะ เดี๋ยวจะพยายามสร้างบ้านตัวอยู่นะตามเวลาที่อำนวย ยังไงก็ขอขอบคุณคุณเมย์นะที่ยอมให้ปรากฏชื่ออยู่ตอนนี้ :-) นะคุณเมย์นะ
ไปทะเลมาเหมือนกัน ดำน้ำดูปะการัง เจอปลานกแก้วตัวใหญ่มากพยายามไล่ตามไป เพราะอยากดูใกล้ๆ เขาก็ว่ายหนีไปจนเราท้อ เลยแวะดูอย่างอื่น สักพักเขาก็ว่ายมาวนเวียนใกล้ๆ เรา ให้เราชมซะอิ่มใจ... กลับมาได้คิดอะไรอีกมากมายหลายอย่าง...:-)
น้องปัทม์คะ ทำให้พี่อิจฉาอีกแล้ว ไปเที่ยวทะเล พี่
อยากจะไปเหมือนกัน แต่กลัวฝนตกค่ะ (อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวฝนทำไมเนาะ อิอิ) ..ความเจริญทางวัตถุที่มากขึ้นเรื่อยๆทำให้คนเรามองข้ามความเจริญภายในจิตใจไปเรื่อยๆ เหมือนกันค่ะ ...บ่อยครั้งที่สังคมหลงมัวเมากับวัตถุ โดยมองข้ามอะไรๆไปหลายๆอย่าง..:)
ทำให้อิจฉาอีกคนแล้วนะคะคุณ someone...สำหรับเรื่องดำน้ำ เมยืไม่ค่อยถนัดค่ะ ขอไปสัมผัสทะเลทางสายตาก็พอแล้วค่ะ แฮ่!! เมย์เป็นโรคกลัวน้ำ ไม่ได้ฉีดวัคซีนมาก่อน เอิ๊กๆๆ
This comment has been removed by a blog administrator.
พี่ someone คะ..หนูเพิ่งจะไปดำน้ำมาเหมือนกัน..
เจอปลานกแก้วเหมือนกัน..หนูไปดำที่เกาะไข่ภูเก็ต น้ำใสปิ้ง..ปลาเยอะคะ..และ..
หนูใช้วิธี..เอาขนมปัง..ว่ายไปด้วย..เอาไปให้ปลากิน..แต่อันที่จริง..แทบจะไม่ต้องล่อก็ได้..เพราะมีเยอะมากๆ..โดยเฉพาะปลาเสือนะค่ะ..เห็นเค้าบอกว่า..เป็นปลาที่พบเห็นได้บ่อย..
ถึงพี่เมย์..ถ้าหนูบอกว่า..หนูอยู่ภูเก็ต..พี่เมย์จะอิจฉามั้ยน้า ^_^
..ทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจ..หนูมักจะไปทะเลคะ..และส่วนใหญ่..เลือกที่จะไปตอนกลางคืน..เพราะกลางวัน..วุ่นวาย..คนเยอะ..และเหมือนเรา..เป็นของแปลก..เพราะฝรั่งท้างนั้น..(เคยคิดว่า..เราเหมือนเป็นแขกบ้านเค้าเลย..>.<)
ไปนั่งให้ลมผ่าน..หน้า..ฟังเสียงคลื่น..เดินย่ำทราย..นอนดูดาว..แค่นี้ก็..สบายใจขึ้นเยอะคะ..
อาจจะเพราะ..เราไปรับพลังจากธรรมชาติ..รึป่าวก็ไม่ทราบนะคะ..อีกอย่าง..การไปทะเลบ่อยบ่อย..จะทำให้เราไม่หลงลืม..การเป็นแค่ส่วนเล็กเล็กของธรรมชาติ..
บางครั้งหนูอยากให้คนที่..หลงไปกับอำนาจเงินทอง..หาเวลาไปทะเล..ภูเขาซะบ้าง..แทนที่จะไปเดินห้าง..เผื่อพวกเค้าจะนึกออกว่า.."นี้..เราตัวเล็กแค่นี้เอง"
น้องปัทม์คะ..อยากไปอยู่เกาะ ที่ไม่ค่อยมีผู้คน อิอิ..แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว เราทำอย่างนั้นไม่ได้ ..คนเราเวลาบอกว่าแยกไปอยู่ทะเล แต่พอไปอยู่อย่างถาวรจริงๆ ก็จะกลัวสารพัด เช่นกลัวดำ กลัวอะไรอีกเยอะ อิอิ..สรุปแล้ว ไม่ค่อยมีใครพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ จริงมั้ยคะน้องปัทม์..พี่อยากไปเที่ยวภูเก็ตเหมือนกันนะคะ ขอเป็นหาดที่สงบๆ คนไม่พลุกพล่นดีกว่า...ที่พลุกพล่านแบบพัทยา พี่ก็ไม่ปรารถนาที่จะไปค่ะ :) จริงๆก็น่าอิจฉาที่ได้สุดอากาศบริสุทธิ์จากทะเลทุกวัน....วันหลังถ้าพี่ไปเที่ยวภูเก็ตมั่งจะต้อนรับมั้ยนี่ // comment ข้างบนน่ะ ถูก delete ไปได้ไงหว่า ?
เฮ้อ เฮ้อ !! ขอโทษนะคุณเมย์ที่ทำให้ตาร้อน อยู่ใต้ฟ้ากลัวอะไรกับฝน..ตอนที่เราไปเกาะเต่าก็เป็นช่วงมรสุมเข้าพอดี นั่งในเรือเหมือนนั่งไปเล่นเครื่องเล่นที่ดรีมเวิล์ดเลย พนักงานเดินแจกถุงพลาสติกกันใหญ่ ไปถึงเกาะเรือก็ไม่ยอมออก ต้องนั่งรถขับเคลื่อนสี่ล้อเพื่อไปดำน้ำอีกด้านของเกาะ ทรหดมากแต่ก็ดีมาก ตั้งใจว่าจะทำก็ต้องทำให้สำเร็จ อิอิ ว่าแต่ไปหัวหินมั้ยอาทิตย์นี้มีแจ๊สริมหาดนะ ;)
น้องปัทม์ อย่าอินกับทะเลกลางคืนมากนักนะ พี่เป็นห่วง :-) ...อากาศที่ภูเก็ตเป็นไงบ้าง พี่ว่าจะไปเดือนหน้า เดือนนี้อยู่แถวใกล้ๆ นี่ก่อน...มีความสุขมากๆ นะ
คุณ someone..น่าสนใจอ่ะ แต่ว่า มีส่วนลดที่พักบ้างมั้ยอ่ะ เพราะแถวนั้นแพงเหลือเกิ๊นนนน...รอที่สนามเสือป่าดีกว่า จริงๆ ปีที่ปแล้วไปหัวหินช่วงที่ว่านั้นพอดีเลย (ไปกับป่าป๊า หม่าม๊า)ไม่ได้ไปเบียดดู ดนตรีค่ะ เสียดายจริงๆ...เอาเป็นว่า (อาจจะ) ไประยอว ดีก่า ฮี่ๆๆๆ ว่าแต่คุณ someone จะไปเหรอคะ เผื่อด้วยนะคุณ !!
ว้าว..อยากไปด้วยจัง..อิอิ
ข้อความข้างบนหนู delete เอง..คะ..เพราะพิมพ์ผิดเยอะ..
มันมีรูปถังขยะให้เลือก delete ได้คะ..
ถึงพี่เมย์..เรื่องกลัวดำ..หนูก็มีบ้าง..คะ..
แต่พอคิดว่า..ถ้ากลัวดำ..ชีวิตนี้คงไม่ได้ทำอะไรอีกเยอะ..จะกลัวไปทำไมกะอีแค่ดำ..ซึ่งตอนนี้ดำสมใจ..ไปเลยคะ..หลังจากดำน้ำ..ฮะๆ
ถึงพี่ someone ถ้าเป็นหาดป่าตอง..จะไม่น่ากลัวนะคะ ตอนกลางคืน เพราะมีไฟ..สว่างไสว..
รู้สึกปลอดภัยคะ..
ตอนนี้ภูเก็ต มีฝนคะ..มีลม..ลมแรงประหนึ่งพายุ..
แต่ว่า..บางวันก็อากาศแจ่มใส..แดดร้อนเปรี้ยง..
ฮะๆ..อากาศบนเกาะมักจะเป็นแบบนี้คะ..เลยบอกยากว่า..อากาศเป็นยังไงคะ.. ^_^ ถ้าพี่มาภูเก็ตกันหนูก็ต้องต้อนรับอยู่แล้ว..ถ้าหนูยังอยู่
แต่..คาดว่า..หนูคงไม่อยู่แล้ว..ต้องจากที่นี้ไปเหมือนกันคะ..นี้ยังทำใจไม่ได้เลย..ใจหายจังคะ..
ก็ไปเกือบทุกปี เป็นแฟนเพลงแจ๊สน่ะ ไม่เห็นเบียดกันเลยนะ ได้บรรยากาศดีมากเลย ฟังเพลงริมหาด เวทีอยู่ในทะเล ตอนเย็นพระอาทิตย์กำลังจะตก โอ๊ย! สุดบรรยาย..ไม่รู้นะคิดว่าแจ๊สเข้ากับบรรยากาศทะเลและเบียร์ มากกว่าที่สนามเสือป่า...ได้จ๊ะจะดูเผื่อ :-)
น้องปัทม์คะ..ยังไงพี่ก้กลัวดำอยู่ดี อิอิอิ // ว่าแต่ว่า จะไปอยู่ที่ไหนคะ? ที่บอกว่าจะไม่อยุ่ภูเก็ตแล้ว..พี่มีเพื่อน ทำงานสายการบินแห่งหนึ่ง เธอต้องไปประจำที่สมุยจ้ะ..น่าอยู่จริงๆ (บ้านอยู่ที่กรุงเทพ แต่ไปทำงานที่นู่น)..เป็นสิ่งแวดล้อมบริเวณที่พักของเธอแล้วน่าอยู่จริงๆ// เมื่อเดือนก่อนพี่ไปเขาค้อ ที่เล่าให้อ่านน่ะค่ะ อยากย้ายไปอยู่ที่เขาค้อจริงๆ ไปๆมาๆ ก้กลัวเรื่องน้ำป่าอีก เฮ้อ!! ไม่รู้จะเอาอะไรกับชีวิตนักหนา (บอกตัวเองนะคะ )...สรุปแล้วพี่ควรจะพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ ดีก่า..เนาะ
คุณ someone...โหยยย..บรรยายซะ จนเห็นภาพ..แกล้งกันนี่นา 5 5 5...จริงๆแพง jazz ชอบเป็นบางเพลงนะคะ ชอบแนว new age มากกว่า คุณ someone ลองไปฟังเพลงใน blog ผู้จัดการสิคะ ..เพลงของ yanni เพราะนะคะ เพิ่งเปลี่ยนเพลงเมื่อวานนี้เอง เผื่อจะชอบ ภูมิใจเสนอมากเลย เพราะแต่งบล้อคใหม่ด้วย อิอิอิ)
คุณเมย์ ม่ายได้แกล้งน๊า..ถ้าไปกับแฟนนะ อืม!! ซู๊ดยอด อิอิ :-)
ไปฟังเพลงที่ out of control มาแล้ว สู้ที่นี่ไม่ได้ แต่แต่งบ้านได้น่าอยู่ดีจัง เกือบหลงอยู่แถวนั้นเสียแล้ว แต่อยู่เป็นเพื่อนคุณที่นี่ดีกว่า
น้องปัทม์อยู่ภูเก็ตแถวไหน เดี๋ยวพี่ไปเยี่ยม (แหะ แหะ ไปขอข้าวกินด้วยคน^-^) เพื่อนพี่ก็สอนหนังสืออยู่ที่นั่น ตอนเค้าลงไปครั้งแรกพี่ยังต้องขับรถลงไปให้เขาอยู่เลย ...แล้วน้องจะหนีไปไหน จะทำงานหรือไปเรียนต่อจ๊ะ
หูยยยยย!! คุณ someone พูดให้น้ำลายหก อยากกิน เอ้ย!! อยากไปจริงๆ พยายามหลับฝันก่อนแล้วกันนะคะ นี่เมย์มี แพคเกจ ที่ระยองยังไม่ได้ไปเลย (น่าจะซื้อแถวหัวหินเนาะ) ..ขอบคุณที่ชมบ้านนู้นค่ะ ..ดีใจ๊ ดีใจ มีคนชม(คนที่สองค่ะ เพราะคนแรกที่เมย์..บังคับให้ชม ก็คือ คนใกล้ตัวเมย์เอง อิอิอิ)// เพลงที่ blog one moment in time ก็เพราะนะคะ เพลงญี่ปุ่น..เข้าไปฟังบ้างสิคะ
555 ภูมิใจนำเสนอจิงๆ วันนี้เริ่มว่าง เดี๋ยวไปทัศนศึกษาบ้านคนอื่นๆ บ้างดีกว่า เก็บข้อมูลก่อนนะ
อิอิ !! ตลาดหัวหินก็ของกินเพียบเลยนะ อร่อยทั้งน้านเลย หุหุ :-)
จะเอาไปสร้าง blog ตัวใช่มั้ยคะคุณ someone อิอิ // สร้างเมื่อไร โปรโมทด้วยนะคะ จะขอเข้าเยี่ยมชมด้วย (บัตรเชิญไม่ต้อง อิอิอิ)..//สำหรับตลาดหัวหิน ชอบไปเดินเหมือนกันค่ะ ขอกินเยอะดี..ตลาดฉัตรไชยใช่มั้ยคะ
Post a Comment
<< Home