Tuesday, July 18, 2006

..เจ้าตัวเล็ก..


ช่วงนี้หน้าฝน

คนไม่สบายกันเยอะค่ะ โดยเฉพาะเด็กๆ และที่เคยเล่าให้อ่านตอนหนึ่งว่า มีคนไข้ตัวเล็กๆ มาให้ดิฉันดูแลอยู่เรื่อยๆ ทั้งๆที่แผนกของดิฉันไม่ได้ชำนาญทางการดูแลเด็กเล็กๆนัก วันนี้ก็ยังมีคนไข้เด็กอยู่ที่แผนก อยู่สามสี่คน วัยใกล้ๆกันค่ะ ประมาณ 3-5ขวบ

เด็กวัยนี้ เป็นวัยที่กำลังซึมซับอะไรๆจากผู้ใหญ่ หรือสิ่งแวดล้อมไว้มากเลยทีเดียวแหละ กำลังซน บางคนก็พูดเก่ง ช่างพูดช่างคุย แต่ตอนที่ป่วย คงไม่มีแก่ใจที่ทำอะไรเหมือนกัน

เด็กคนหนึ่งในจำนวนนี้ อายุ 4ขวบ เป็นไข้หวัดมาจนกระทั่ง หูชั้นกลางอักเสบ ทานอาหารไม่ค่อยได้ คุณหมอเลยให้นอนโรงพยาบาล และให้น้ำเกลือ หนูน้อยคนนี้ จะไม่ให้ใครมายุ่งกับมือและแขนข้างที่ให้น้ำเกลือของเธอเลย แค่แตะเนื้อต้องตัว ก็ไม่ค่อยพอใจแล้ว สังเกตว่าเธอจะนอนอยู่บนเตียงตลอด

เธอมีคุณแม่ดูแลอยู่ แต่ไม่สามารถดูแลเธอได้เต็มที่ เพราะมีน้องตัวเล็กๆอยู่ด้วย เพิ่งคลอดมาได้หกเดือนเท่านั้น หน้าตาน่ารักน่าชังทีเดียวเชียว คุณแม่บอกว่า ลูกสาวคนเล็กติดแม่มาก ไม่มีใครดูแลแทนได้ เธอจึงต้องพามาในโรงพยาบาลด้วย

ช่วงเย็นวันหนึ่ง คุณยายมาเยี่ยม คุณยายก็นั่งอยู่ข้างเตียงคอยดูแล หนูน้อยคนที่ป่วย ดิฉันก็เข้าไปให้ยาตามเวลา และคอยเข้าไปดูน้ำเกลืออยู่แล้ว แต่หนูน้อยคนนี้ ก็ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรนัก แตะตัว ก็ไม่ได้ แค่จับสายน้ำเกลือเธอก็จะร้องโอดโอยไม่ให้มายุ่งกับของๆเธอ แล้วดิฉันก็สังเกตว่า สายตาของหนูน้อยมักจะมองไปที่ผู้เป็นแม่และน้องสาวตัวเล็กของเธออยู่บ่อยๆ

เย็นวันนั้นคุณแม่ของเธอกดออดมาหลายครั้ง แต่ละครั้ง จะมาจากเหตุที่ว่า หนูน้อย(คนที่ป่วย) อาเจียน ปกติดิฉันก็ได้รับรายงานจากเวรก่อนๆ มาว่า เด็กคนนี้ทานได้น้อยอยู่แล้ว ครั้งแรกที่อาเจียนช่วงเย็น เป็นลักษณะของอาหารที่ไม่ย่อย รายงานคุณหมอไป คุณหมอก็ให้ยาแก้อาเจียนไปรับประทาน

พอตอนค่ำ คุณยายกลับไปแล้ว เหลือแต่คุณแม่และน้องสาวตัวเล็กๆ คุณแม่ก็กดออดมาอีกครั้งว่า ยังอาเจียนอีก ดิฉันถามว่าทานอะไรไปอีกหรือไม่ คุณแม่บอกว่า มีก๋วยเตี๋ยว เค็ก แล้วก็นม ดิฉันเลยแนะนำ ให้ทานทีละน้อยๆดีกว่า ตอนนั้น ก็เอากาละมังพลาสติกใส่น้ำไปล้างมือของหนูน้อยที่เปื้อนอาเจียน แล้วก็ช่วยบ้วนปากพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อให้ เธอบ่นเหม็นๆ ดิฉันก็ค่อยๆพูดหลอกล่อจนเด็ก คุยด้วย ถามคุณแม่ว่า เด็กหวงคุณแม่บ้างมั้ย คุณแม่บอกว่า หวงเหมือนกัน แต่จะเล่นกับน้องเป็นบางครั้ง

ดิฉันเลยถามเด็กว่า อยากลงมาเดินเล่นมั้ย อยากให้อุ้มมั้ย จะอุ้มลงจากเตียง แรกๆเธอกลัวว่าจะเอาเสาน้ำเกลือไปด้วยไม่ได้ (ที่นี่ น้ำเกลือใช้เครื่องควบคุมอัตราการไหลตลอดเวลาค่ะ) ดิฉันบอกว่าจะพาเธอลงมาเดินเอง พร้อมกับหยิบรองเท้ามาสวมให้ เธอยินยอมออกมาเดินค่ะ ดิฉันก็เข็นเสาน้ำเกลือให้ พาเธอไปที่กระจกบานใหญ่ อุ้มเธอมายืนบนเก้าอี้ และชี้ให้ ดูบรรยากาศช่วงค่ำ ดูแสงไฟ และสถานีรถไฟฟ้า ชี้ให้ดูรถไฟฟ้าเวลาจอดที่สถานี เด็กดูมีความสุขมากขึ้น

ไม่นานนักก็พาเดินกลับห้อง ระหว่างทางดิฉันชวนหนูน้อย พูดคุยไปเรื่อยๆ เธออารมณ์ดีมากขึ้นๆ ตอนที่กลับไปหาคุณแม่ เธอยังไม่ขึ้นไปที่เตียง เธอนั่งบนเบาะที่ปูกับพื้น ใกล้ๆเตียงของเธอ เล่นกับน้องสาวตัวเล็ก อย่างมีความสุขกันทั้งพี่ทั้งน้อง คุณแม่ก็พลอยมีความสุขไปด้วย คุณแม่บอกว่า รอวันนี้มาหลายวัน ดิฉันเองก็พลอยยินดีไปกับพวกเธอด้วย

ไม่น่าเชื่อนะคะ เด็กตัวเล็กๆจะคิดมากขนาดนี้ ดิฉันเชื่อว่า การที่หนูน้อยคนพี่ นอนป่วยอยู่บนเตียง แล้วภาพที่เห็นก็คือ คุณแม่ดูแลแต่น้องสาวตัวเล็ก เธอคิดว่าเธอถูกทอดทิ้งแน่ๆ การที่เธออาเจียนออกมา ก็เป็นการเรียกร้องความสนใจแบบหนึ่ง

การจะมีลูกสักคนต้องเตรียมพร้อมเป็นอย่างมาก ดิฉันเห็นหลายคนอยากมีลูก แต่จริงๆแล้ว ไม่ได้เตรียมพร้อมทางร่างกายและจิตใจอย่างจริงจังที่จะรับภาระอันหนักอึ้งที่จะตามมา การเลี้ยงเด็กสักคนต้องมีเวลาให้เขาอย่างเต็มที่ค่ะ

ขนาดที่บ้านดิฉันไม่มีเด็ก แต่เลี้ยงสุนัข คุณแม่ของดิฉันก็ใช้เวลาดูแลสุนัขตัวนี้ ตลอดเวลา เรียกว่า ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เกือบ 24ชั่วโมงเห็นจะได้

ดังนั้น ไม่ว่าจะเลี้ยงหมา หรือเลี้ยงคน ต้องให้เวลา และใส่ใจเขา ทั้งร่างกาย และจิตใจ อย่างเต็มที่

เอาเป็นว่าขอให้เลี้ยงง่ายๆ โตไวๆ กันนะคะ

( ภาพ : Reading Time โดย Crookston Nancy Seamons )

12 Comments:

At 9:21 PM, Anonymous Anonymous said...

หายไปนานเลยนะครับคุณเมย์
ว่าแต่เห็นยังงี้แล้วอยากมีลูกมั๊ยเอ่ย อิอิ

 
At 8:16 AM, Anonymous Anonymous said...

ขอบคุณในข้อเขียนดีๆ
ขอบคุณใจดีดี ของคุณพยาบาล
ขอบคุณที่ยังคิดถึงแถวนี้อยู่ ^__^
งานยุ่งก็หาเวลาพักผ่อนเยอะๆ นะ เป็นห่วง :-)อิอิ
.....
เด็ก สัตว์เลี้ยง ต้นไม้ หากจะดูแลเขาให้ดี คงต้องใช้ทั้งเวลาและจิตใจในการเลี้ยงดูเนอะคุณเมย์
น่าเห็นใจคุณแม่ของเด็กคนนั้นเหมือนกันเนอะ นั้นก็ลูกเล็ก นี้ก็ลูกป่วย เฮ้อ! แล้วก็ให้นึกถึงเจ้ากะทิ กำลังจะมีน้องเหมือนกัน แต่รับรองจะไม่ให้เป็นหมาหัวเน่าหรอกนะหลานอา..:-)

 
At 1:39 PM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดีค่ะคุณ lonelyheart...ที่หายไปนาน บอกตามตรงว่า ยุ่งจริงๆเลยค่ะพักนี้ เวลาพักผ่อนก็น้อยนิดเหลือเกิน คนไข้เยอะ (เด็กป่วย) ค่ะ..จริงๆไม่ได้ชำนาญในการดูแลเด็กเลยนะคะ แต่พักนี้ต้องช่วยๆกันค่ะ แผนกเด็กเต็ม แผนกเราต้องช่วยเค้าดูแลค่ะ..5 5 5...ส่วนเรื่องอยากมีลูกรึเปล่า..ขอยืนยันค่ะว่า ไม่คิด เพราะ วัยนี้ เสี่ยงแล้วล่ะค่ะ ไม่เหมาะสมที่จะมีแล้ว อิอิอิ...อีกอย่าง คงไม่มีเวลาให้เค้าเต็มที่แน่ๆ :)

 
At 1:41 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ someone คะ...น่าเห็นใจทั้งแม่ทั้งลูกค่ะ ในกรณีที่เล่าให้อ่านวันนี้...คงต้องใช้เวลาอีกหน่อย..ไม่งั้น จะมีปัญหา กลายเป็นปัญหาเรื้อรังต่อไปแน่ๆ ค่ะ วันนี้เมย์ลองบอกคุณหมอที่ดูแลแกอยู่ค่ะ (ไม่รู้ว่าจะเป็นไงต่อไป เนาะ)..ช่วงนี้ งานยุ่งจริงๆค่ะ เวลาพักผ่อนน้อยมาก // ขอบคุณคุณ someone สำหรับความห่วงใยนะคะ :)

 
At 7:37 PM, Anonymous Anonymous said...

:-) จริงเหรอคุณเมย์ อายุ 40 นี่เสี่ยงแล้วเหรอ 555!! เอิ๊ก เอิ๊ก อ่ะ ล้อเล่น ^__^ ยิ้มหน่อยนะจ๊ะ คุณพยาบาลใจดีของเด็กๆ และผู้ใหญ่ // ไปแอบอ่านที่บ้านโน้นของคุณเมย์ สนุกดีมีคนกวนคุณมากกว่าเราซะอีก!! // ทำงานให้สนุกนะจ๊ะ ทางนี้ก็สนุกมากกก เหมือนกัน :-)

 
At 9:20 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ someone...แหม..มาว่าอายุ40 เชอะ!! ยังไม่ถึง ไม่ต้องเร่งวันเร่งคืนนักหรอก...จริงๆตามตำราเค้าบอกว่า 35 นี่ก้เสี่ยงมากแล้วนะคะ ที่เด็กจะออกมาผิดปกติ..คนเดี๋ยวนี้ แต่งงานกันช้ามากๆเลยค่ะ เห็นสามสิบอัพที่ ward เพียบบบบบ..เรื่องปกติ // วันนี้ทำงาน 17ชั่วโมงอีกแล้วครับท่าน..เหนื๊อย เหนื่อยค่ะ...พักนี้ทำงานเป็นวัวเลยค่ะคุณ someone // จริงๆนะคะ ...ส่วนบ้านโน้น...เอิ้กๆๆ..คนที่กวน หมายถึงคุณคนกรุงใช่มั้ยคะ...คงกวนเล่นๆ..เหมือนคุณนั่นแหละ 5 5 5 จริงป่ะ

 
At 8:18 AM, Blogger someone said...

ก็จริงนะ คนเราเดี๋ยวนี้แต่งงานกันช้ามากขึ้นและมีคนโสดมากขึ้น โดยเฉพาะในช่วงพวกเรา มีความคิดว่าเราน่าจะทำบ้านพักคนชราไว้รอดีมั้ย ถึงตอนนั้นเราก็รวมพรรคพวกตั้งเป็นหมู่บ้านเลย เอามั้ยคุณเมย์ให้คุณเป็นผู้จัดการ อิอิ :-) // ยังดีนะของคุณทำงานเป็นวัว ของเราทำงานเป็นควายเล้ย..อ่ะน่ะ ทนเอาหน่อยเดี๋ยวก็จะสบายแล้ว.. ว้า! ยังไม่ได้ไปเยี่ยมเลย แล้วคราวนี้จะหาคุณเจอได้ยังไงเนี่ย --" // คุณคนกรุงก็คงจะกวนเล่นๆ เหมือนกัน แต่รู้สึกว่าอีกคน(ไม่รู้อ่านว่าอะไร)ดูจะงอแงเป็นเด็กไปหน่อยเนอะ ส่วนเราก็กวนเล่นๆ ไปก่อน เอาไว้คุณเมย์ว่างก่อนค่อยกวนจริงๆ 555!! ^_______^ สุขสันต์วันทำงานหนักจ๊ะ

 
At 1:48 PM, Blogger hospitalgirl said...

5 5 5 คุณ someone คะ ที่ว่าอีกคนดูงอแงเป็นเด็กๆ นั่นคงเป็นน้องคนที่ชื่อ aunpung แน่ๆเลย...เด็กจริงๆค่ะ เมย์ว่า เด็กรุ่นใหม่ก็แบบนี้ล่ะมั้ง // ส่วนชมรมคนโสด ไม่ขอรับตำแหน่งผู้จัดการค่ะ ยกให้คุณก็แล้วกันนะ เอิ้กๆๆๆ

 
At 2:10 PM, Blogger someone said...

;-) ว๊า คุณเมย์ไม่รับก็แย่น่ะสิ ไม่ตั้งดีกว่า ไปอาศัยครอบครัวคนอื่นอยู่ก็ได้ //ทานอิ่มๆ นอบอุ่นๆ นะจ๊ะ ^__^

 
At 2:37 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ someone..เช่นกันนะคะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย อย่าปล่อยให้ตัวเองไม่สบาย..เดี๋ยวจะแย่เอานะคะ

 
At 5:46 PM, Anonymous Anonymous said...

คร๊าบพ้มมมม...รับทราบจ๊ะ ช่วงนี้หัวแข็งแต่ท้องอ่อนจ๊ะ สงสัยโรคกระเพาะจะเล่นงาน แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราโจมตีมันก่อนดีกว่าเนอะ :-) // ถึงเวลาพักผ่อนก็พักเนอะ เรื่องงานเก็บไว้ที่ทำงาน เรื่องการบ้านก็ต้องทำที่บ้านดิเนอะ อิอิ!!^_^

 
At 12:30 PM, Blogger hospitalgirl said...

เห็นด้วยทุกประการค่ะ คุณ ซัมวัน

 

Post a Comment

<< Home