Saturday, July 22, 2006

..ใจหาย..

รู้สึกอย่างไรเมื่อต้องจากที่ทำงานเก่าไป ..

วันนี้ดิฉันทำงานที่แผนกเป็นวันสุดท้ายแล้ว เหลืออีกชั่วโมง สองชั่วโมงเองค่ะ เลิกงานวันนี้ ก็จะไม่ได้ทำงานที่แผนกเดิมอีกต่อไปแล้ว ใจหายเหมือนกัน

ปกติแล้ว เวลาทำงานก็ต้องมาเซ็นชื่อในสมุด assign บางวันมาสายกว่าชาวบ้าน คนอื่นๆ ก็นั่งรอรับเวรกัน เพราะพวกเราทำงานเป็นทีมค่ะ ขาดเพื่อนร่วมทีมไปหนึ่งคน งานสะดุดแน่ๆ ชีวิตการทำงานที่ผ่านมา 13 ปีนี้ วันๆต้องนั่งดูตารางเวร เหมือนนักแสดงที่ต้องจัดคิวนั่นแหละค่ะ เช้า-บ่าย-ดึก หรือ ดึก-บ่าย-เช้า อยู่นั่นแหละ

นับตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นไป ชีวิตของดิฉันก็จะเปลี่ยนไปแล้ว คงไม่ต้องมานั่งท่องตารางเวรแล้ว คงใช้ชีวิตธรรมดาได้เหมือนชาวบ้านชาวช่องแล้ว แต่สัปดาห์หน้าคงมีแต่เรื่องเรียน กับเรียน คงมีอะไรใหม่ๆมาอยู่ในสมองอีกเพียบเหมือนกัน

วันก่อนรุ่นพี่ต่างแผนก ถามดิฉันว่า “ย้ายไปทำไม” ดิฉันตอบเธอว่า “เบื่อที่จะบ่นเรื่องเดิมทุกวันๆ ขอไปบ่นเรื่องใหม่ ในที่ใหม่ดีกว่า” เธอคนนั้นเลยหยุดถามดิฉันไป (มีคนบางคนว่าดิฉันเป็น ประเภท “ จอมแสบ ”ค่ะ )

หลายคนที่ย้ายทีทำงานบ่อยๆคงไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากมายนัก แต่ดิฉันรู้สึกแปลก ตื่นเต้น ระคนกับความรู้สึกใจหาย ที่ต้องจาก ที่ทำงานแผนกเดิม และเพื่อนร่วมงานกลุ่มเดิมไป บางคนก็ร่วมงานกันมาตั้งแต่ทำงานวันแรกเลยก็มี ความผูกพันย่อมเกิดขึ้นอยู่แล้ว แต่เขาเหล่านั้นก็แสดงความยินดีกับดิฉันที่ได้ไปเริ่มต้นที่แผนกใหม่ โลกจะได้กว้างขึ้น

วันนี้ดิฉันนึกถึงบรรยากาศของคนที่กำลังลาออกจากงาน ถ้าคนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้น คงเร่งรีบที่จะเก็บของใช้ส่วนตัว คนที่ทำงานนั่งโต๊ะคงเก็บของใช้ส่วนตัวบนโต๊ะลงกล่อง แต่ดิฉันไม่ได้ทำงานออฟฟิศ ดังนั้นของใช้ส่วนตัวก็จะอยู่ในล็อคเกอร์ เชื่อไหมคะว่า ป่านนี้ยังไม่ได้โยกย้ายของไปไหนเลย รอเขาไล่ ( ฮ่า ฮ่า พูดเล่นค่ะ)

การย้ายแผนก เป็นการโอนย้าย ภายในองค์กรเท่านั้น ไม่ได้ย้ายไปนอกองค์กร ถึงแม้ว่า พนักงานในองค์กรจะมีอยู่จำนวนมาก แต่ถ้าอยู่ในตึกเดียวกัน เพื่อนร่วมงานในแผนกเดิม กับตัวดิฉันเองคงยังเดินสวนกันไปสวนกันมาอยู่ ดังนั้นคงมีเวลาที่จะย่างกรายมายังที่แผนกเดิมอยู่แน่ๆ

วันนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นวันเสาร์ ก็ยังคงทำงานอย่างตั้งใจ ไม่ทิ้งระเบิดเอาไว้ให้ชาวบ้านเขาตำหนิเอาง่ายๆเหมือนกัน วันสุดท้ายแล้ว ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดดีกว่า อีก สองวัน ก็ได้เริ่มเรียนรู้งานใหม่แล้ว คงต้องเตรียมตัว และเตรียมใจให้ดี

ที่พูดไปทั้งหมดเนี่ย จริงๆแล้ว กำลังหาเรื่องปลอบใจตัวเองอยู่ค่ะ

ลึกๆแล้ว ยอมรับว่า .."ใจหาย ” ..


( ภาพ : Haymakers Evening Eragny โดย Pissarro Camille )

2 Comments:

At 2:16 PM, Anonymous Anonymous said...

:) ....
อยู่ที่ใด ก็ขอให้เป็น.ที่รัก.เสมอ...
^_______^

 
At 7:15 PM, Blogger hospitalgirl said...

ขอบคุณค่ะคุณ anonymous...ที่อวยพร รวมถึงตัวคุณด้วยรึเปล่าน๊อ? อิอิอิ

 

Post a Comment

<< Home