..เพื่อน..

เพื่อนมีความหมายต่อชีวิตของคุณมากน้อยขนาดไหน..

เป็นที่ทราบดีอยู่ว่า มนุษย์เราเป็นสัตว์สังคม ทั้งชีวิตไม่มีใครสามารถอยู่คนเดียวได้ ทุกคนย่อมเพื่อนเข้ามาเกี่ยวข้องในแต่ช่วงของชีวิตกันทั้งนั้น
เพื่อนในชีวิตของแต่ละคน มีหลายประเภท ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนข้างบ้าน เพื่อนสมัยอนุบาล เพื่อนสมัยประถมมัธยม เพื่อนร่วมงาน ตลอดจนเพื่อนที่จัดประเภทไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะจัดเข้าอยู่ในประเภทไหน ไปๆมาๆ ก็จัดเข้ากลุ่ม เพื่อนร่วมโลกจนได้

จำได้ไหมว่า ยิ่งอายุน้อยมากเท่าไร การรับรู้ ประสบการณ์การผจญโลกก็น้อยลงเท่านั้น ในวัยนี้ความจริงใจจะมีให้กันมากที่สุด แต่ยิ่งอายุมากขึ้น
ความจริงใจมักจะน้อยลงๆ บางคนคบกันเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น หาความจริงใจได้น้อย ไม่เหมือนเพื่อนที่คบกันตั้งแต่เด็กๆ

มีใครที่ยังติดต่อกับเพื่อน สมัยอนุบาลอยู่บ้าง ถ้ามีก็คงมีอยู่น้อยมาก ดิฉันยอมรับว่าไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนสมัยอนุบาล และประถมนานมาก ถึงแม้แต่
เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยก็เถอะ นานๆได้คุยกันที เข้าใจว่าแต่ละคนต่างก็มีภารกิจที่ต้องทำ ไม่มีเวลาที่จะมาพบหน้าค่าตากัน บางครั้งมานั่งคิดว่าคนที่
เราเพิ่งรู้จัก เริ่มคบหาสมาคมนั้น ใช่เพื่อนของเราหรือไม่ อาจจะเป็นแค่ คนรู้จักเท่านั้น ชีวิตที่ผ่านไปทุกวันๆ นับวันจะมีคนรู้จักเพิ่มขึ้น แต่เพื่อนของเรา
จะน้อยลงๆ

เพื่อนที่ทำงานร่วมกันมาก็เช่นกัน มีโอกาสทำงานร่วมกัน ร่วมกิจกรรมกัน อยู่ร่วมกันในที่ทำงาน เหมือนพี่เหมือนน้อง แต่พอเวลาผ่านไป ต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ได้ทำงานร่วมกันอีก บางครั้งเจอะเจอกันโดยบังเอิญ แปลกดี ปฏิสัมพันธ์ไม่ยักกะเหมือนครั้งที่ร่วมงานกัน นับวันยิ่งกลายเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน
การเผชิญหน้ากันครั้งนั้น ทำให้ตัวเรารู้สึกไม่ดี เคยมองย้อนกลับมามองตัวเองว่า ทำผิดอะไรที่เกิดสถานการณ์ดังกล่าว คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก ได้แต่ปลง

บอกตัวเองแต่เพียงว่า จะเป็นอย่างไรก็ช่างเถอะ ขอเราอย่าทำร้ายเพื่อนก็พอ

( ภาพ : Innocence โดย Michael C. Dudash )