..เริ่มต้นวันทำงาน..

เมื่อเช้าไม่อยากตื่นขึ้นมาทำงานเลย ..

หลังจากหยุดไป 4 วัน เกิดอาการติดลม อยากนอนต่อ วันหยุดนี่ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนไกลเลย ฉันเป็นโรคกลัวผู้กลัวคน กลัวที่ๆมีคนเยอะๆ เห็นข่าวคนตายที่น้ำตกสายรุ้งในจังหวัดตรัง ก็ใจคอไม่ค่อยดีแล้ว แย่จังมีแต่คนตายหมู่

3-4 วันที่ผ่านมา กรุงเทพฯ เหมือนเมืองสวรรค์เลย เงียบสงบ ใช้เวลาเดินทางไปไหนมาไหนไม่นานนัก วันอาทิตย์ ฉันใช้เวลาเดินทางไปโบสถ์ไม่ถึง 15 นาที ไม่น่าเชื่อ !! ช่วงวันหยุดปีใหม่ ยังไม่ได้ถึงขนาดนี้เลยนะ

มีเรื่องน่าดีใจอีกหนึ่งเรื่อง (ถึงแม้ว่าไม่ได้ดังใจคิด 100% ก็เถอะ) นั่นคือทำการปรับปรุง แก้ไขบทนำ ของงานวิจัยที่ทำอยู่ วันนี้ส่งให้ผู้บังคับบัญชาดูแล้ว ไม่รู้ว่าจะผ่านรึเปล่านะ ต้องคอยลุ้น แก้ไขบ่อยๆ ก็เริ่มเหนื่อยแล้วนะ ยิ่งไม่ใช่นักวิจัยมืออาชีพอยู่ด้วย

เห็นรถไม่ติด สองวันก่อนเลยไปดูเรื่อง ‘เมล์นรก หมวยยกล้อ’ ก่อนที่จะตัดสินใจไปดูเรื่องนี้ ก็เนื่องมาจากความตลก ครื้นเครงของหนัง …ตลกจริงๆ และหนังยังสามารถสะท้อนพฤติกรรมเห็นแก่ตัวของคนในยุคปัจจุบันได้ดีทีเดียว ตัวแสดงในเรื่อง เล่นได้สมบทบาททุกคน ทั้งป๋าเทพ ที่เหมือนคนขับรถเมล์จริงๆ โน้ต-อุดม ก็ช่างเหมือนกระเป๋ารถเมล์ เนาวรัตน์ ก็แสดงได้สมบทบาทของแม่ค้า รวมทั้งคนอื่นๆ ในเรื่องด้วย

ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะมีบางฉากบางตอนที่ไม่สมจริง สมจังเท่าไรนัก เช่น ปืนที่ถูกโยนออกทางหน้าต่าง หรือตำรวจที่ขี่มอเตอร์ไซด์ไล่รถเมล์ ก็ตาม แต่ก็ใช้ได้ สำหรับผูสร้างและผู้กำกับ รวมถึงเหล่านักแสดงที่กล่าวถึงข้างต้น

หนึ่ง- หนังให้ข้อคิดกับเราพอสมควร
สอง- ดูหนัง ดูละคร ควรย้อนกลับมาดูตัวเองด้วย

จบ

( ภาพ : Eternal Perspective โดย Carrie Graber )