Friday, April 20, 2007

..วันแห่งความเซ็ง..


วันนี้ประชุมถูกเรียกประชุมทีม..

ต้องขับรถไปเองอีก…รถเจ้ากรรมก็ยังไม่ได้ล้าง เปื้อนแป้งสงกรานต์อยู่เลย ดองไว้นานแล้วนะเรื่องล้างรถ หวังว่าเสาร์-อาทิตย์นี้คงได้ล้างนะ

กว่าจะไปถึงที่หมายก็เกือบชั่วโมง นี่เร็วแล้วนะเนี่ย ปกติเป็นชั่วโมง นัด 10 โมง ไปถึง 9 โมงกว่า ก่อน 10 โมงประมาณ 15 นาที เจ้านายยังโทรมาเร่ง ฉันว่าฉันไปก่อนเวลาแล้วนะเนี่ย

วิจัยบทที่ 1 แก้แล้วแก้อีก แก้รอบนี้ เป็นรอบที่ 3 แล้วนะเนี่ย (นับรวมเขียนครั้งแรกแล้ว) บรรเลงเขียนมันซะ 9 หน้า แต่ก็ยังต้องแก้อีกจนได้ สรุปว่าสมมติฐานไม่ตรงกับแบบสอบถาม เหอ เหอ เหอ ตั้งไปได้ยังไง

Tuk- Tik research (แปลว่า วิจัยตุกติก ) ไม่ได้เรียงบทหรอก และไม่ได้เรียงตามขั้นตอนด้วย ..ขั้นแรก ทำ questionnaire มันก่อนเลย โอย!! ฉันจะบ้า ถึงว่า ฉันนั่งอ่านตำราตั้งหลายเล่ม ตามประสาคนที่สมาธิสั้น ฉันว่ามันก็ค่อนข้างลำบากสำหรับตัวเองพอสมควร การจะเชื่อมโยงความคิดเข้าด้วยกันให้เป็นความคิดรวบยอดมันก็ค่อนข้างยาก ยิ่งฉันเป็นคนที่มักจะมีสมาธิสั้น สติก็เลยกระเจิงซะเป็นส่วนใหญ่

สรุปแล้ว จากสมมติฐาน 8-9 ข้อนั่น ก็ลดลงเหลือแค่ 3 ข้อ (ก็ดี)

เก็บข้อมูล ร่นเวลาจากสิงหามาเป็นพฤษภา (วิเคราะห์ผลให้เสร็จภายในพฤษภานะ) …โอ!! พระเจ้า ไหนจะต้องเขียนบทที่สอง ไหนจะ…

เซ็งวุ้ย!!

12 Comments:

At 4:33 PM, Anonymous Anonymous said...

ใจเย็นๆ ก่อนนะ...ตั้งสติก่อน startจ๊ะ มือใหม่รึเปล่าเนี่ย :) เป็นกำลังใจนะ // มีข้อคิดอย่างหนึ่งนะ ก่อนทำคิดให้หนักก่อนนะว่าเรื่องที่เราต้องการคืออะไรแน่ สมมติฐานหลักและรองเป็นอย่างไร อย่าใจร้อน แบบสอบถามเป็นเครื่องมือช่วยให้บรรลุจุดประสงค์เท่านั้น เพราะฉะนั้น ถ้าเป้าหมายไม่ดี ยิงไปโดยไม่ได้เล็ง ลูกดอกอาจจะไม่โดนเป้านะจ๊ะ :)
//งานหนักฉลองปีใหม่เลยปีนี้เรา :) someone

 
At 12:14 AM, Anonymous Anonymous said...

...............

 
At 4:37 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ someone ...มือใหม่จริงๆค่ะ ...ทำวิจัย ตามใบสั่งน่ะ ...เฮ้อ!! ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ;)

 
At 4:38 PM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดีค่ะคุณอุเทน ...มาแบบเงียบๆ ???

 
At 4:44 PM, Anonymous Anonymous said...

ใหม่มาก่อนทุกคนล่ะจ๊ะ การตั้งต้นงานเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดจ๊ะ ความมั่นใจและตั้งใจจะทำให้สำเร็จได้จ๊ะ เป็นกำลังใจนะ สู้ สู้ มีอะไรช่วยได้ก็บอกนะ :) // someone

 
At 1:10 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ someone ..มันเป็นอะไรที่ลำบากมากๆพอสมควร เฮ้อ!! แต่ก็จะพยายามค่ะ

 
At 6:29 PM, Anonymous Anonymous said...

หวัดดี..คุณเมย์
ผมค่อยหายใจหายคอโล่งขึ้น เขียนหนังสือจบไปอีกเล่ม แบบที่สาแก่ใจ(ทั้งเพิ่มเติมแก้ไขจนเต็มกลืน)
ไม่แตะมันอีกแล้ว!(หมายถึงผมจะไปเริ่มเล่มใหม่)
จากนี้, ผมจะได้อยู่ห่างๆ เครื่องcomให้มากขึ้น สาย
ตาของผมเหนื่อยกับการจ้องอะไรที่มันวิ่งเคลื่อนไหว
ตลอดเวลาในจอcom มาจนจะอ้วกแล้ว(ทำให้หลังๆ
พอไปอ่านหนังสือสักเล่ม ทำให้ง่วง เพราะในเนื้อกระ
ดาษไม่มีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านแบบนี้!)คงอาทิตย์เว้นอาทิตย์ที่จะมาเชคเมลอ่านข่าวในcom..คงดี
ช่วงนี้สภาพอากาศแปรปรวนยิ่งขึ้น บางทีผมก็รู้สึกว่าโลกเราป่วยไข้ ซุดลงเรื่อยๆ (คุณเมย์น่าจะรู้อาการเจ็บป่วยของโลกดีกว่าผมนะครับ)ได้อ่านหนังสือนิตยสาร wayเล่มใหม่(การตลาดว่าด้วยโลกร้อน)หรือยังครับ เปิดให้เห็นอะไรๆ อีกเยอะ อย่างไม่น่าเชื่อการฉาบหน้า ที่มีผลประโยชน์ขึ้นสมองอย่างไม่ยอมใครหน้าไหน(ไม่รู้มันคิดพลิกแพลงเรื่องรักษาภาพลักษณ์ของตนได้ยังไง!ถึงขั้นนั้น!?)....
ว่าแต่, คุณเมย์เป็นไงบ้าง?งานคงยุ่งเหมือนสายชนวนระเบิด ต้องกู้ระเบิดงานอย่างหัวหมุนเพื่อให้รอดตาย!
ผมพูดเว่อร์ๆ ไปสักหน่อย อย่างไรมันไม่ถึงสมองกระ
จายเกลื่อนนองหรอกนะครับ พยายามกับความยากลำบากผลที่ออกมามันคุ้มที่จะรอดชีวิต และหายใจให้โล่งปลอดโปร่งเต็มที่เมื่องานเสร็จสิ้นแล้ว
ค่อยคุยกันใหม่ พยายามให้เต็มที่นะครับ! /อุเทน

 
At 1:35 PM, Anonymous Anonymous said...

ว่าจะถามนานแล้ว แต่ก็ลืมทุกที ...คุณเมย์รู้สึกอย่างไรเมื่อขึ้น chart อันดับ 1 จ๊ะ ... มีบ้านเล็ก บ้านน้อยเยอะนะเนี่ยคุณ อิอิ :) ///someone

 
At 3:57 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณอุเทนคะ ..เขียนหนังสือจบอีกเล่ม ? หนังสืออะไร บอกได้มั้ย เผื่อวางแผงจะได้อุดหนุน :) ..บางช่วงที่อยู่กับคอมฯเยอะมากๆ เมย์ก็เบื่อค่ะ แต่ปล่อยไม่ได้ค่ะ งานมันมาทางเมล์ ถ้าไม่เปิดเมล์ (ยิ่งช่วงวันทำงาน) เมล์เต็มจะถูกต่อว่ามาทันทีว่าไม่ยอมเคลียร์เมล์บ้อกซ์ของตัวเอง เฮ้อ!! ..สำหรับ way ปกสีแดง เห็นแล้วค่ะ แต่ยังอ่านไม่จบเล่ม เพิ่งซื้อมาเมื่อวันเสาร์นี้เอง เป็นหังสือที่ดีทีเดียวเชียว คง
ต้องอ่านประจำแล้วล่ะค่ะ บนแผงมีหนังสือที่มีสาระแบบนี้น้อยเล่มมากเลยนะคะ น่าชื่นชมกองบก. จริงๆ :).ขอบคุณคุณอุเทนที่แวะเข้ามา แชร์ความคิดเห็นค่ะ ...ยินดีมากๆเลย :)

 
At 4:01 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ someone ...แหม !! ถ้าเป็นแฟนพันธุ์แท้ ต้องเคยรู้ว่าเมย์เคยคิดชาร์ทอันดับหนึ่งมาแล้ว...จริงๆ ตัวเลขที่ห้อยท้ายของแต่ละคนนั้น คือ จำนวนคอมเมนท์ เมย์ว่า การที่จะขึ้นอันดับต้นๆได้ ต้องใช้ความอดทนในการเขียนเรื่องราวค่ะ บางคนเขียนได้ไม่เท่าไร ก็เบื่อแล้ว ที่เมย์อยู่อันดับต้นๆได้ ไม่ใช่ตัวเองเขียนดีเด่อะไรมากมายนะคะคุณ someone ...เขียนมาเป็นเวลาเกือบสามปี นั่นเอง (เฝ้าบล้อก 555) เจตนาของเมย์ คือ อยากมาเขียน อยากมาถ่ายทอดความคิดเห็นจริงๆ อยากพัฒนาการเขียนของตัวเองด้ว...และที่สำคัญ เขียนแล้วมีความสุขด้วยค่ะ :) / ที่เปิดบ้านใหม่ ...อยากลองแต่งบ้านเหมือนคนอื่นเค้าดู เพราะ บ้านหลังเก่ามันแต่งไม่ได้แล้ว (webmaster ไม่อนุญาต )

 
At 7:47 AM, Blogger someone said...

:) อยากรู้เฉยๆ คุณเมย์ว่าความรู้สึกจะเป็นอย่างไรน้อ...จะเครียดมั้ยในการรักษาอันดับไว้อะไรทำนองนั้น...ที่จริงมิตรรักแฟน blog ของคุณเมย์ก็หนาแน่นอยู่น๊า ไม่ใช่แค่เขียนนานหรอก :)อย่างเราไงเหนียวแน่นติดทนนาน อิอิ

 
At 8:17 AM, Blogger hospitalgirl said...

ไม่เครียดนะคุณซัมวัน ...ไม่มีอะไรที่จีรัง เก่าไปใหม่มา ..มีคนบอกว่าอย่าไปยึดติด ..จริงๆเมื่อก่อน เคยเครียดนะ ยอมรับ ...นิดหน่อย สมัยที่ อยู่อันดับหนึ่ง ไม่ใช่ตอนนี้นะ ตอนที่ที่ 2 จะไล่แซง ...เขาเขียนเช้าเขียนเย็น ...คอมเมนท์ก็ คือ chat :) เมื่อก่อนรับไม่ได้นะ เรื่อง บล้อค เป็นไดอารีเนี่ย ...เดี๋ยวนี้ กลายเป็น เขียนบล้อคเป็นไดอารีซะเอง 555 ปลงได้เยอะแล้วล่ะ ....ยึดมั่นเอาไว้กับคำว่า อย่ายึดติด :) อย่างไรก็ดี ...ขอบคุณคุณ ซัมวันมากๆ ที่ติดตามอ่าน เมย์ว่า การติดตามแบบนี้เป็นกำลังใจสำหรับคนเขียนบล้อคแบบเมย์ได้ดีทีเดียวเชียว :)

 

Post a Comment

<< Home