Saturday, March 11, 2006

..เด็กเอ๊ยเด็ก..



เมื่อสองสามปีก่อนทางโรงพยาบาลเสนอโฆษณาออกมาชิ้นหนึ่ง

คงยังพอมีคนจำได้บ้าง ที่มีเด็กคนหนึ่งถือแอปเปิ้ลมาให้พยาบาลปอก น่ารักนะคะ ดูอบอุ่นดี

ที่พูดถึงโฆษณาชิ้นนี้เพราะว่าดิฉันเจอเองกับตัว พอดีเข้าไปแจกยามื้อกลางวัน เข้าไปเจอเด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังถือมีดปอกมะปราง (เด็กคนนี้เป็นลูกชายคนโตของคนไข้ที่มาคลอดค่ะ) พอดีตอนนั้น ในห้องนี้ผู้ใหญ่ในห้องนอนหลับกันหมด ...ได้เวลานอนกลางวันมั้งคะ เด็กคนนี้อยากทานผลไม้ ท่าทางเคยเห็นผู้ใหญ่ปอก เลยปอกเองซะเลย ฉะนั้น ไม่ควรวางของมีคมให้เด็กเอื้อมถึง อันตรายจริงๆ !!

เด็กอายุ ประมาณ 4 ขวบ ถือมีดปอกผลไม้ ดิฉันเลยถามก่อนว่า อยากทานรึเปล่า ไม่กลัวมีดบาดเหรอ มีดบาดเลือดออก น่ากลัวนะ เด็กคนนี้ก็พูดแบบบ่นๆว่า มีดบาดแล้วเลือดไหล แล้วก็นิ้วขาด ..แต่อยากทาน กลัวเปลือกติดคอ แล้วอ้วก เลยต้องปอก ดูสิเด็กเอ๊ย เด็ก..ดิฉันเลยเข้าไปห้องนั้นซะนานเลย เพราะมัวแต่ไปปอกผลไม้ ให้เด็กคนนั้น เห็นแล้วอดอมยิ้มไม่ได้

ยังมีอีกค่ะ อีกห้องหนึ่ง คลอดลูกเหมือนกัน แต่ลูกคนโตเป็นเด็กผู้หญิง กำลังเล่นทำกับข้าว กับคุณพ่อของเธอ เดี๋ยวนี้ ของเล่นที่เป็นอุปกรณ์ทำอาหารเหมือนจริงมากนะคะ น่ารักด้วย ดิฉันก็ปิดม่าน แล้วให้ nursing care คนไข้อยู่ พลอยได้ยิน บทสนทนาที่คุณพ่อกับคุณลุกคุยกัน

คุณพ่อ : ไหนทำข้าวไข่เจียวให้ พ่อกินหน่อยสิลูก เอ้า!! ไหนเปิดแก๊สรึยัง ?"

คุณลูก: ลำบากน้อ

โห!! ตกใจหมดเลย ..นี่คือคำพูดจากปากของเด็ก สองขวบครึ่งเองนะคะ ท่านผู้อ่าน ไม่น่าเชื่อว่า เด็กในวัยนี้จะรู้จักคำว่า "ลำบาก" แล้ว ดิฉัน เลยถามคุณแม่ของเด็กค่ะ ว่าลูกสาวกี่ขวบแล้ว เด็กนี่ฉลาดจริงๆ คุณแม่บอกว่า เธอเริ่มหัดพูดตั้งแต่ อายุได้เพียง 9เดือน ทึ่งค่ะ ทึ่ง

อีกราย คือลูกชายเพื่อนของดิฉันเอง รายนี้ จะอยู่กับคุณพ่อที่ต่างจังหวัดเป็นส่วนใหญ่เพราะ คุณแม่จะใช้ชีวิต อยู่แต่ในโรงพยาบาล ทำงาน อยู่เวรเหมือนกับดิฉันนี่แหละ (เธอทำตัวเหมือนคนโสดเลยนะคะ มีแต่คนบอกว่า เพื่อนคนนี้เธอสบาย ไม่ต้องเลี้ยงลูกเอง มีพ่อ กับปู่ย่า ตายายเลี้ยงให้ ) ลูกชายคนนี้อายุประมาณ 4ขวบค่ะ

เข้าโรงเรียนแล้ว อาจจะเป็นชั้นอนุบาล วันหนึ่งคุณครูเอาเรื่องม้าน้ำมาเล่าให้ฟัง ปกติแล้วม้าน้ำตัวผู้จะเป็นผู้เลี้ยงลูกเนื่องจากมีถุงหน้าท้อง ส่วนตัวเมีย ทำหน้าที่ตั้งท้องแล้วคลอดลูกออกมาเฉยๆ พอเด็กตัวน้อยคนนี้ได้ฟัง ก็เอามาเล่าให้ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ฟัง บอกว่าไงทราบมั้ยคะ... เจ้าตัวเล็กบอกว่า "งั้นแม่ก็เหมือนม้าน้ำน่ะสิ"


เป็นไงคะ ผู้ใหญ่อย่างเราๆท่านๆ อึ้งไปเลยล่ะสิ ฉลาดนะคะ เด็กสมัยนี้

อย่างไรก็ดี เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า

อนาคตของพวกเขาอยู่ในมือของคนเป็นพ่อเป็นแม่นะคะ

11 Comments:

At 9:43 PM, Anonymous Anonymous said...

ฟังเรื่องอย่างนี้แล้วน่ารักดีครับ ฟังคุณเมย์บรรยายแล้วชักอยากมีลูกแล้วดิ แต่อันดับแรกต้องหาแม่ของลูกให้ได้ก่อน ^_^ เฮ่อ งานยากเหลือเกินเนี่ยยย 555555

 
At 2:42 PM, Anonymous Anonymous said...

siesta แวะมาทักทายค่ะ คุณเมย์ ;-) วันนี้หมู่บ้าน mblog เงียบเหงาน่าดู เลยขอข้ามห้วยมาเดินเล่นแถวนี้บ้าง ;-)อ่านเรื่องเด็กๆ แล้วน่ารักดีค่ะ ความไร้เดียงสาของเด็กทำให้เรายิ้มได้เสมอ คุณพยาบาลเลยต้องรับจ๊อบพี่เลี้ยงเด็กไปโดยปริยายเลยนะคะ..อิอิ ;-)Happy Sunday ค่า ;-)

 
At 7:50 AM, Anonymous Anonymous said...

ได้อ่านได้ฟังเรื่องเด็กๆ ทำให้ยิ้มได้เสมอ .. สวัสดีตอนเช้า ขอให้วันนี้ทำงานได้ดี มีความสุขทั้งวัน..เนาะ..

 
At 11:26 AM, Anonymous Anonymous said...

คุณเมย์กะเด็ก.....จะเข้ากันได้หรือปล่าวน๊า

ดีแล้ว คิดเรื่องเด็กๆก็น่ารักดี ความกังวลหรือความ
ทุกข์ใจของผู้ใหญ่ สุดท้ายก็จะหายเพราะเด็กนี่แหละ

บ้านเราก็มีเด็กอยู่ ชื่อ เบนโตะ นอนกอดทุกคืน
รู้สึกผ่อนคลาย ถ้าได้เล่นกะ (หมา)เด็กอ่ะ 555

อากาศเริ่มจะเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วยนะ

 
At 11:36 AM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ lonelyheart คะ...เลี้ยงเด็กไม่ใช่เรื่องง่ายค่ะ เมยืเล่นได้เป็นบางครั้งบางครา แต่เรื่องที่คิดจะมีลูก ..เห็นจะไม่ล่ะค่ะ...ยากมากๆ ยากหลายเรื่อง เมย์เป็นคนคิดมากค่ะ คุณ lonelyheart...แต่สำหรับคุณ lonelyheart ถ้ารักเด็ก คงหาคนที่จะมาเป็นแม่เด็กได้ในเร็ววัน อิอิอิ....เอาใจช่วยนะคะ

 
At 11:38 AM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดีค่ะคุณ siesta..ดีใจมากที่แวะมาเยี่ยม...ท่าทางลำห้วยไม่กว้าง ไม่ลึกเท่าไร ..ข้ามมาได้สบาย ใชมั้ยเอ่ย อิอิอิ....เรื่องเลี้ยงเด็ก ยากนะคะ...นี่ดี ที่เด็ก ไม่ใช่เด็กป่วย ไม่งั้นยากค่ะ..แค่ปอกผลไม้ เรื่องง่ายๆ ค่ะ เมย์บ่ยั่น 5 5 5 ถ้าเด็กงอแง คงไม่เอาด้วยอ่ะค่ะ :)

 
At 11:41 AM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดียามสายของวันจันทร์ค่ะคุณดาว...ขอบคุณที่แวะเข้ามา ขอบคุณสำหรับคำชมด้วยนะคะ..:)

 
At 11:43 AM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดีตอนใกล้เที่ยงค่ะคุณ anonymous..จริงๆค่ะ เห็นด้วย กับเรื่องของเด็กๆ ทำให้เรายิ้มได้เสมอ...แถวที่ทำงานมีเด็ก รึเปล่าคะ?ถ้ามีก็ดีนะ จะได้ทำให้คุณ anonymous เจริญอาหาร ทานข้าวอย่างมีความสุข ...ยังไงก็ทานมื้อกลางวันให้อร่อยนะคะ :)

 
At 11:45 AM, Blogger hospitalgirl said...

สวัสดีค่ะ คุณ เจ้าของของเบนโตะ...ดีแล้วล่ะ เด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือเป็นเด้กที่มีสี่เท้า ก็ไร้เดียงสาทั้งนั้นค่ะ อะไรที่ไร้เดียงสา จะน่ารักเสมอ..เนาะ

 
At 7:49 AM, Anonymous Anonymous said...

อ้อ! พึ่งรู้ว่าที่มาของโฆษณานี้มาจากเรื่องของคุณเมย์นี่เอง อิอิ ;-) จำได้สิก็เพราะว่าชอบเหมือนกัน ดูเหมือนในช่วงนั้นจะมีไม่ค่อยมีการโฆษณาสถานพยาบาลเนอะ ถ้าจำไม่ผิด (แต่ก็ไม่แน่ เซลล์สมองเริ่มตายเยอะแล้ว อิอิ)
เด็กๆ ที่ไหนก็น่ารักทั้งนั้นเนอะ หลานสาวตัวร้ายที่บ้านก็มักจะมีอะไรน่ารัก ขำๆ กึ่งทึ่งให้เราได้สนุกทุกวันที่เจอเหมือนกัน บางครั้งก็ให้นึกถึงว่าแล้วเราตอนเด็กๆ จะเป็นแบบเขามั้ยน๊า ;-)

 
At 11:17 AM, Blogger hospitalgirl said...

เชื่อว่าตอนเด็กๆเมย์ก็เป็นเจ้าหนูจำไมคนนึงแหละค่ะคุณ someone...เลยติดมาจนกระทั่งบัดนี้ อิอิอิ ส่วนโฆษณาชิ้นนั้น คงไม่ใช่มีที่มาที่ไปจากเมย์หรอกค่ะ 5 5 5...

 

Post a Comment

<< Home