..Nice Scene..

หลายวันมานี้ไปทางไหนก็เห็นชมพูพันธุ์ทิพย์บานเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด

ตื่นขึ้นมาเห็นภาพเหล่านี้ดูสดชื่นดีจริงๆ ไปทางไหนก็มีแต่สีชมพูเต็มไปหมด ฉะนั้น อดที่จะนึกถึงสวนรถไฟไม่ได้ ดังนั้น ไม่ไปไม่ได้แล้ว วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาจึงได้ตัดสินใจไปสถานที่ดังกล่าวอีกครั้ง

ก่อนที่มาถึงบริเวณสวนจริงๆ เห็นต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ที่มีดอกสีชมพูเต็มต้นแต่ไกล แค่นี้ก็ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจมากทีเดียว ถึงแม้อากาศช่วงเย็นจะยังมีไอร้อนระอุมาปะทะผิวกายและใบหน้า แต่ร่มเงาใต้ต้นไม้ใหญ่ ก็ทำให้ไอร้อนเหล่านั้นคลายลงไปได้บ้าง

รอบๆ ตัวมีผู้คนมากหน้าหลายตา ส่วนใหญ่จะเห็นแต่พ่อแม่พาลูกตัวเล็กๆ มาเดินเล่น หรอไม่ก็พามาขี่จักรยานเล่น ภายในบริเวณสวน บางคนก็สอนลูกเล่นว่าว ลมร้อนแบบนี้เหมาะนักสำหรับการเล่นแบบนี้

ว่าวบางตัว ติดลมบนอยู่สูงมากๆ พวกเรามองไปตามสายป่าน บางครั้งก็ไม่ค่อยแน่ใจนักว่า เป็นของว่าวตัวไหน อันที่จริง คุณพ่อคงจะสอนคุณลูกเล่นว่าว แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นคุณพ่อนั่นแหละที่ต้องเล่นซะเอง เพราะคุณลูกดึงสายป่านไม่ไหว พอว่าวไปติดลมบน แรงลมมักจะแรงกว่า แรงของเด็กที่จะดึงสายป่าน ต้องอาศัยแรงของผู้เป็นพ่อนั่นแหละ

ว่าวหลายตัว บนท้องฟ้าที่ปราศจากก้อนเมฆมาบัง สีแดง สีเหลือง สีม่วงของว่าว ตัดกับสีของฟ้าซึ่งเป็นสีน้ำเงินสวย

ริมบึงมีต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ต้นใหญ่ กลีบดอก ค่อยๆร่วงลงใปในบึงตามกระแสลมที่พัดมาอ่อนๆและ ตามอายุขัยของดอกชมพูพันธุ์ทิพย์ อยากหยุดเวลาตรงนั้นไว้เสียเหลือเกิน เวลาที่กำลังนั่งจ้องมอง ดอกไม้ที่กำลังร่วงหล่นไปในน้ำ มองได้สองมุม มุมหนึ่งคือความโรแมนติคของภาพที่เห็น อีกมุมหนึ่งก็คือ ไม่มีอะไรที่จีรังยั่งยืน

ขากลับก่อนที่จะเดินผ่านพ้นประตูทางออกของสวน เห็นพ่อลูกใส่รองเท้าสเก็ตเดินผ่านเราไป (น่าจะใช้คำว่า skating ดีกว่าเนาะ) หายากนะคะ ลูกสาวที่กำลังอยู่ในวัยรุ่นสองคน เล่นสเก็ตกับคุณพ่อ ใช่ค่ะ สามคนที่ดิฉันเห็น ไม่ใช่คนไทยแน่นอน คุณพ่อเป็นชาวต่างชาติ แต่ลูกสาว สังเกตจากหน้าตาแล้วน่าจะเป็นลูกครึ่ง ภาพเหล่านี้ดิฉันไม่ค่อยได้เห็นนักสำหรับ คนไทย ยิ่งเป็นลูกที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นด้วย

วัยรุ่นไทยมักจะใช้เวลาอยู่ในห้างสรรพสินค้ากับบรรดาเพื่อนๆ เป็นส่วนใหญ่ หายากที่จะไปไหนมาไหนกับพ่อแม่

วันนี้ทำงานเป็นปกติ แต่ก็มีภาพที่น่าประทับใจให้เห็นหลายภาพ หนึ่งในนั้น ก็คือลูกชายสองคน ลูกสาวหนึ่งคนที่มาเฝ้าคุณแม่ ที่มานอนผ่าตัด ลูกชายกำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่นสองคน เวลาดิฉันเข้าไปแนะนำ หรือไปดูแลคุณแม่ของพวกเขา พวกเขาจะกล่าวขอบคุณและยกมือไหว้ ซึ่งนั่นบ่งบอกถึงเรื่องมารยาทที่ถูกขัดเกลามาอย่างดี ต่างกับหลายๆวันที่ดิฉันมักจะเห็นเด็กในวัยนี้นั่งเล่นแต่เกมออนไลน์ และส่งเสียงโหวกเหวกหยาบคาย

อีกภาพที่เห็นในระหว่างทำงานก็คือ ลูกสาวในวันยี่สิบต้นๆ นั่งดูแลแม่ที่ป่วย และให้กำลังใจแม่ ในขณะที่ดิฉันเข้าไปให้เลือด คุณแม่ของเธอ ภาพเหล่านี้เป็นภาพที่น่าชื่นชมยิ่งนัก

เมื่อหลายวันที่ผ่านมา แม้จะเหนื่อยใจและเครียดกับความวุ่นวายในบ้านเมืองของเรา จนมีอยู่วันหนึ่งต้งอโทรศัพท์ไประบายให้ป่าป๊าฟัง จนวันนี้ ป่าป๊าโทรมาถามด้วยความเป็นห่วงว่าลูกสาวหายเครียดรึยัง ส่วนผู้เป็นลูกสาว (คือตัวดิฉันเองนั่นแหละ) กลับงงเสียเองว่า ตัวเองเครียดอะไร กว่าจะถึงบางอ้อ..กลายเป็นว่า เครียดเรื่องการบ้านการเมืองเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนั่นเอง

พอเห็นภาพเหล่านี้ผ่านเข้ามา แปลกดีที่ความเหน็ดเหนื่อยและความเครียด ที่มีอยู่ในใจค่อยๆมลายหลายไป

เป็นปลิดทิ้ง