Tuesday, March 28, 2006

..I am fired (by myself)..


เมื่อวานนี้หยิบเอาแฟ้มมานั่งอ่าน

แฟ้มที่บอกก็คือ แฟ้มที่เก็บรวบรวมเนื้อหาและเรื่องราวที่ตัวเองเขียนลงในMBlog ไม่น่าเชื่อว่า จะรวบรวมได้ถึง 3แฟ้ม ระยะเวลาที่เขียนอยู่ที่นั่นประมาณ ปีกว่า มีความทรงจำเกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดี เรื่องที่น่าจดจำ และเรื่องที่ไม่ควรค่าแก่การจดจำ

บ่อยครั้งที่ห้ามกระบวนการคิด และความทรงจำของตัวเราเองไม่ได้เหมือนกัน อย่างที่มีคนชอบบอกว่า อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ ที่นั่นมีทั้งมิตรภาพดีๆ หรือไม่บางวัน ก็มีเรื่องให้ขุ่นข้องหมองใจ กันก็มี แต่ทว่า ดิฉันก็ได้อะไรจากที่นั่นกลับมามากพอสมควร

เปิดดูเรื่องราวแต่ละเรื่องในแฟ้มที่เก็บรวบรวมไว้ บางเรื่อง ก็รู้สึกว่า ไม่น่าเชื่อว่า ตัวเองจะเขียนออกมาได้ ถึงขนาดนั้น และสำหรับบางเรื่อง ก็ไม่น่าเชื่อว่า จะเขียนได้แบบที่เรียกว่า ไม่เป็นแก่นสารเอาเสียเลย

ที่นั่น เหมือนกับหมูบ้านหนึ่งที่มีคนเข้ามาลงหลักปักเสา หรือไม่ก็ แต่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป มีผู้คนจากหลายสารทิศแวะเวียนเข้ามา แรกๆ ก็ดูอบอุ่นดี แต่เวลาผ่านไป ผู้คนมากหน้าหลายตา ความวุ่นวายก็มักบังเกิดขึ้นตามจำนวนของผู้คนที่แวะเวียนเข้ามา ธรรมดาค่ะ เพราะ "คน" แปลว่า 'ยุ่ง' ยิ่งไอร้อน จากภายบอกหมู่บ้าน แผ่กระจายเข้าไป ในหมู่บ้าน เป็นธรรมดาอีกนั่นแหละ ที่แห่งนั้น ก็เริ่มร้อนระอุขึ้นมา

ไม่ว่าจะเป็นชุมชนไหนก็ตาม หรือที่ทำงานก็เหมือนกัน หากมีการขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างพนักงานในองค์กรนั้นๆ ผู้ที่มีอำนาจมากกว่าจะเป็นผู้ที่เข้ามาตัดสินความถูกความผิด ซึ่งนั่นก็ต้องใช้ระเบียบปฏิบัติขององค์กรมาอ้างอิง แต่ ถ้าเราไม่พอใจระเบียบปฏิบัติขององค์กร หรือต่อต้าน ระเบียบซึ่งเป็นวัฒนธรรมสืบทอดกันมา เราจะทำไงคะ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นเจ้าขององค์กรนั้นๆ

มีคนเคยบอกว่า ในเมื่อเราไม่สามารถไล่องค์กรออกจากตัวเราได้ ดังนั้นเรานั่นแหละ ควรที่จะเป็นผู้ที่ไล่ตัวเองออกจากองค์กร

ซึ่งดิฉันก็ได้ทำไปแล้ว

( ภาพ : The Conversation โดย Daly Jim )

8 Comments:

At 9:59 AM, Anonymous Anonymous said...

เห็นภาพแล้วนึกถึงวัยเด็ก จำไม่ได้ชัดนักว่าเคยมีการสนทนาแบบนี้บ้างหรือเปล่า และถ้ามี เป็นตอนไหน เท่าที่จำได้ จะเป็นภาพของเพื่อนๆในวัยเดียวกัน เหมือนทุกคนกำลังทำในสิ่งที่สำคัญที่สุด จริงจังที่สุด :) แต่นั่นก็นานมาแล้ว หันกลับไปนึกในวันนี้ ความจริงจังแบบนั้น ชวนให้คิดถึงเหลือเกิน

 
At 5:35 PM, Anonymous Anonymous said...

วันนี้มาแนวจริงจังครับ เครียดหน่อยๆ น่ากลัวจริงๆ เอาน่าครับยิ่งมากคนก็มากความเนาะ ยิ้มครับยิ้ม ^__^

 
At 6:47 PM, Anonymous Anonymous said...

อ่า..เรื่องวัฒนธรรมเก่าๆในองค์กรเป็นปัญหา โลกแตกเน๊อะ

 
At 10:56 PM, Anonymous Anonymous said...

เอ้..ร้อนแรงตามอากาศหรือบรรยากาศข้างนอกรึเปล่าจ๊ะ ใจเย็นๆ ทุกปัญหามีทางออกเสมอ ค่อยๆ ไตร่ตรองด้วยสติแล้วปัญญาก็ตามมาเองนะ

 
At 1:31 PM, Blogger hospitalgirl said...

คุณ Anonymous พูดถึงรูปใช่มั่ยเอ่ย? .. สำหรับเมย์ จำได้ค่ะ ว่าสนทนาแบบนี้ในช่วงปิดเทอม ไม่เพียงแต่วัยเด็กนะคะ แต่ตอนนี้ก็ยังมีบ่อยครั้งที่สนทนาแบบนี้ แต่เปลี่ยนจากหมามีชีวิตเป็นหมาที่เป็นตุ๊กตาค่ะ..ได้อรรถรสดีเหมือนกันนะคะ :)

 
At 1:34 PM, Blogger hospitalgirl said...

จริงค่ะ คุณ lonelyheart มากคนก็มากความ..แต่แหม!! สำหรับเรื่องเครียดน่ะ เมย์ว่า เครียดบ้างก็ดีนะคะ...อารมณ์ดีทุกวัน ..ไม่ใช่คนปกติแล้วค่ะ :)

 
At 1:35 PM, Blogger hospitalgirl said...

วัฒนธรรมองค์กรบางอย่างก็ควรค่าแก่การรักษาไว้นะนกเล็ก

 
At 1:40 PM, Blogger hospitalgirl said...

ขอบคุณค่ะคุณ someone อาจจะเป็นอย่างที่คุณ someone บอกจริงๆค่ะ..5 5 5 อากาศร้อน ทำให้ อะไรๆก็ร้อนไปด้วย..แต่วันนี้ฝนลงแล้วค่ะ เหมือนฝนไล่ช้าง เอ!! หรือฝนไล่ม็อบ 5 5 5

 

Post a Comment

<< Home